Vogels; ik heb er iets mee.
En dan bedoel ik eigenlijk voornamelijk dat ik zo dol ben op hun gezang en niet dat ik met geitenwollen sokken aan en met een verrekijker in het weiland lig om te “vogelen”.
’s Ochtends om half 5 word ik gewekt door Meneer Merel die het hoogste lied zingt vanaf de schoorsteen van de overburen en daar gaat hij mee door tot een uur of half 11 in de avond, onvermoeibaar, zeven dagen in de week.
Ik hoop voor het diertje dat het tussendoor nog wel even pauzeert (bijvoorbeeld als ik op mijn werk ben), maar van FTV (Fluit Tijd Verkorting) heeft Meneer Merel nog nooit gehoord, zoveel is wel duidelijk.
Naar vrije dagen kan hij fluiten en dat doet hij dan ook (tot nu toe echter dus zonder resultaat)
Als klein kind schijn ik als ik iets opmerkelijks hoorde gezegd te hebben : “Hoort! Met de vingert!”, daarbij mijn wijsvinger opstekend.
Deze zin gebruiken Remco en ik nog steeds als we Meneer Merel horen fluiten, gewoon, omdat we het zo grappig vinden. Ook de merel heeft een toegevoegde “t” gekregen, waardoor hij Meneer Merelt heet. J
Ach ja, wij zijn rare snuiters….
Mevrouw Merel zien wij overigens niet zo vaak op dezelfde schoorsteen maar dat zal zo wel zijn redenen hebben, wellicht is zij niet in het bezit van een fluitvergunning.
Je kunt immers ook maar druk zijn met je kroost, een schoon nest, genoeg wurmen in voorraad, en zo kan ik er nog wel een paar bedenken.
Meneer Merelt deelt trouwens zijn schoorsteen met een suffe Turkse Tortel.
Wanneer ik zeg dat ik iets met vogels heb, dan bedoel ik daarmee dus geen duif want duiven zijn gewoon suffe beesten.
Veel meer dan zinloos “roekoe” roepen zit er niet in, bovendien schijten ze je auto en je tuinmeubels onder.
Ik zie het zo voor me hoe dat gegaan moet zijn toen Meneer Merelt een plek met veel bereik zocht en de schoorsteen van de Turkse Tortel uitzocht.
“Nee joh, ga jij maar hoor”, zei die suffe Turkse Tortel hoogstwaarschijnlijk, “ik zit hier uh.. toch alleen maarre…wat zinloos rond te koekeloeren” (of moet ik “roekeloeren” zeggen?) J
Afijn, feit is dat we een zomer lang van de “mooiste muziek van de wereld” kunnen genieten en dat is ook precies hetgeen ik in de wintermaanden altijd zo mis.
Niet dat ik een hekel heb aan de winter; ieder seizoen brengt zo haar eigen geneugten.
Bovendien, over vogels gesproken; in de winter arriveren de wintergasten weer en wat is er nou een leuker vogeltje dan de roodborst, om maar een voorbeeld te noemen?
Hoewel je in Nederland de Roodborst vrijwel altijd alleen ziet rondscharrelen, zagen wij bij Loch Ness in Schotland een heel clubje Roodborstjes bij elkaar zitten.
Ik heb daar geprobeerd een mooie foto te maken van een Roodborstje maar helemaal tevreden ben ik nog niet want de foto is niet scherp:
 |
| Roodborstje, Loch Ness, Schotland, December 2010 |
Een jaar of wat geleden ging ik eens met een vriendin naar een roofvogel-fotografie workshop, dat was erg leuk. Ik maakte er onder andere mooie foto’s van uilen, ook magnifieke beesten.
Overigens, heeft iemand zich ooit wel eens afgevraagd waarom een uil aangemerkt wordt als een “wijs dier” maar een dom iemand een “uilskuiken” genoemd wordt.
Opmerkelijk toch!
Ook een gans schijnt dom te zijn, getuige het gezegde “een domme gans”, maar als je wilt dat je erf goed bewaakt wordt kun je het beste een koppeltje ganzen aanschaffen; succes gegarandeerd.
Wat ganzen bovendien voor hebben op een waakhond is het feit dat ze niet te paaien zijn met een stukje worst J
 |
| Sneeuwuitltje |
 |
| De soortnaam van deze uil weet ik niet (meer), maar mooi is hij wel! |
Vogels tijdens onze reizen: we hebben er al heel wat gefotografeerd, helaas niet allemaal met even goed resultaat.
Ik herinner me nog levendig de enorm grote kuikens van de Blue Footed Boobies op de Galapagos Eilanden, wat een enorm grappige beesten!
 |
| Blue Footed Booby chick, Galapagos Islands, September 2009 |
Totaal niet bang voor mensen kijken ze je van een halve meter brutaal aan, daarbij van de ene op de andere flipper heen en weer dansend; het bekende en vreselijk lachwekkende dansje van de Blue Footed Booby oefenend.
Dit filmpje moet je echt even zien:
Mooie foto’s van de Blue Footed Boobies zelf heb ik niet kunnen maken omdat zij tijdens ons bezoek aan het fourageren waren. Deze foto’s heb ik dus van het internet geplukt:
Overigens ook in de rode variant verkrijgbaar :
 |
| Red Footed Booby, Galapagos Islands, September 2009 |
Ook herinner ik me mijn eerste ontmoeting met de Kea’s in de bergen van Nieuw Zeeland. Deze Alpine papegaaien sloopten vakkundig het rubberwerk van de geparkeerde auto’s terwijl ik naar ze stond te kijken, echt bizar gewoon!
Goh, wat heb ik gelachen! De eigenaren van de betreffende auto’s die op dat vroege moment waarschijnlijk nog op een oor lagen zullen het ongetwijfeld minder grappig gevonden hebben. Wat zal het allemaal niet kosten om dat weer te laten vervangen, dank je de koekoek! (of in dit geval: de Kea)
Jammer was het, dat de regen met bakken uit de hemel kwam en ik dus slechts met moeite – mijn camera beschermend – enkele verzopen Kea’s kon fotograferen.
De kwaliteit laat weer eens te wensen over….
 |
| Kea, Arthur's Pass, New Zealand, September 2006 |
 |
| En hier nog een foto om aan te tonen dat de Kea's zelf ook half verzopen waren... |
Tot slot nog een kleine anekdote over Belinda en een merel want ik heb er geen problemen mee mezelf onsterflijk belachelijk te maken:
Op een dag reed ik ons dorp binnen achter twee andere auto’s aan en tot mijn grote schrik reed ik over een merel heen! (dat wil zeggen: twee wielen aan elke kant van de merel, niet WHAM! eroverheen) Terwijl ik over het arme beest heen reed zag ik haar oogjes bewegen en verschrikt keek ik in mijn achteruitkijk spiegel of ze weer opvloog. In mijn spiegel zag ik dat er achter mij nog een auto kwam, die er ook overheen reed; verder bewoog er niets.
In een reflex gooide ik mijn stuur om, zette mijn auto op de stoep en rende terug naar de plek waar de vogel op straat lag
voordat er nog meer auto’s zouden komen.
Ik plukte de jonge merel van de straat; het beest was in shock, alleen de oogjes knipperden angstig .
Ik legde de merel op de bijrijderstoel en reed snel naar huis.
Daar wachtte mijn kat me al op achter de voordeur, zoals ze iedere dag deed.
Ditmaal sloot ik haar echter ondanks haar protest in de gang op en legde de merel in een doosje dat ik uit de schuur haalde. Volgens mij was er niets gebroken bij het beestje maar terwijl ik de vogel onderzocht voelde ik haar hartje als een waanzinnige in het borstkastje kloppen.
Ik besloot dat de vogel wellicht alleen met wat rust wel zou kalmeren en legde het in het doosje om wat op verhaal te komen. Verder kon ik niet zo goed bedenken wat ik er nu mee aanmoest en vroeg me af of ik de dierenambulance voor zoiets kon bellen. Tja, het klinkt wat belachelijk, maar ik zag het toch ook echt niet zitten om het beest zomaar buiten op straat aan haar einde te laten komen.
De dierenambulance was toevallig in de buurt en beloofde langs te komen.
Daar zat ik dan met een klaaglijk miauwende kat in de gang (het leek wel of ze die vogel ROOK) en met een angstige merel in een doosje.
Ik keek over de rand van het doosje en – niet lachen – ik besloot een liedje voor haar te fluiten. Of het aan mijn fluitkunst heeft gelegen weet ik niet (ook ik ben niet in het bezit van een fluitvergunning), in ieder geval leefde het beestje weer op en toen de dierenambulance voorreed was het al bijna niet meer nodig.
Toen ik ’s avonds het gebeurde aan Remco vertelde kwam hij bijna niet meer bij.
Hij zag het helemaal voor zich hoe ik zat te fluiten voor die vogel en hoe die vogel gedacht moet hebben: “Help! Wat is dat voor een vreemde vogel?! Ik moet weg hier!”
Vervolgens maakte hij de dierenambulance belachelijk die volgens hem de merel op de eerste straathoek uit het raam zouden hebben laten vliegen.
En ja, als ik het hier zo op zit te schrijven moet ik ook wel een beetje grinniken in mezelf; ik heb er inderdaad een handje van mezelf vrij belachelijk te maken.
Maar ach, ik maak tenminste nog eens wat mee en die merel, die heeft misschien wel voor de nakomeling gezorgd die nu op de schoorsteen van de overburen zit te fluiten!
