zondag 23 juni 2013

zaterdag 18 mei 2013

Helaas moeten we vandaag New York alweer verlaten maar onze transfer komt pas om 18.00 uur dus we hebben nog ruim de tijd en zullen deze uiteraard nuttig besteden!

We checken uit, en gaan via onze vaste ontbijtstek op weg naar het Flat Iron gebouw.
Onderweg komen we een markt tegen – 9th Avenue is grotendeels afgezet voor deze markt – en uiteraard snuffelen we daar even rond.
Het is helaas voornamelijk etenswaar dat hier aangeboden wordt dus afgezien van een mooie tas met een print van New York erop die ik na wikken en wegen koop zijn we hier vrij snel uitgekeken.

We zoeken de dichtstbijzijnde subway om naar het Flat Iron gebouw te komen en we gaan weer eens verkeerd. Zucht.. L
Weer staan we aan de verkeerde kant van het perron en als we onze fout inzien, en via de straat – trap weer op, oversteken, trap weer af – aan de goede kant aankomen doet onze metro kaart het niet.
Ja, duh! Die hebben we twee minuten geleden nog gebruikt aan de andere kant van de straat en zo snel na elkaar kun je het ding dus niet door de machine halen (om te voorkomen dat twee mensen de kaart overgeven en zodoende samen op een kaart reizen)
Een vriendelijke medewerkster hoort ons verhaal lachend aan en opent voor ons een deur zodat we alsnog op het perron komen.

Oké, de Flat Iron dus…
Probleem is dat ik echt heel erg moet plassen dus onderweg maar ergens een Starbucks inschieten.
Bij de eerste Starbucks die ik probeerde op 9th Avenue waar de markt was, was het toilet afgesloten wegens ‘”werkzaamheden”. (Geloof er niets van, ze wilden daar gewoon niet dat honderden marktbezoekers even komen plassen volgens mij).
Bij een tweede Starbucks is het toilet gesloten wegens reparatie en bij een derde staat een enorme rij voor het toilet.
Maar ja, als je moet, dan moet je! Ik sluit dus aan en wacht netjes mijn beurt af.

Eindelijk dan, het Flat Iron gebouw; we zijn er!
Ik heb dit gebouw eerder gezien tijdens een voorgaande reis naar New York, maar toen alleen vanuit de bus. Nu staan we aan de voet ervan en het moet gezegd; het is een opmerkelijk gebouw!
Letterlijk vertaald betekent Flatiron “strijkijzergebouw”. Ten tijde van de voltooiing van dit gebouw in 1902 was het met zijn hoogte van 87 meter en 22 verdiepingen één van de hoogste gebouwen van New York. (het gebouw is een voorbeeld van de bouwstijl “Chicago School”)








 Nadat we de nodige foto’s genomen hebben – het begint te miezeren L - komen we terecht in een optocht van vrolijk verkleedde mensen. Geen idee waar dit over gaat, maar ineens staan we tussen de Peruaantjes!  Huh? Verkeerde reis… J
De druppels beginnen grotere vorm aan te nemen daarom verdwijnen we wederom ondergronds om met de metro op weg te gaan naar Grand Central Station.

Dit werkelijk prachtige station is in 1913 geopend en viert zodoende dit jaar haar 100-jarig bestaan.
Het is een werkelijke mega-groot station met 67 sporen; in 2016 zullen dat zelfs 75 sporen zijn!
Overigens is het de op 6 na best bezochte toeristische attractie ter wereld en dat is wel te zien aan al de fotograferende mensen in de vertrekhal. (Volgens mij lopen hier minstens zoveel fotografen als daadwerkelijke reizigers)
Wel begrijpelijk overigens, want dit station is echt de moeite van het fotograferen waard.










We gaan op zoek naar de beroemde “Oyster bar” dat in de catacomben van het Grand Central Station gevestigd is.
Alle tafeltjes met linnen gedekt blijken gereserveerd te zijn; er is alleen nog plaats aan de “bar”.
Goh.. dat had ik nou ook weer niet verwacht.
De kaart is indrukwekkend met Oesters op vele wijzen bereid maar ook kreeft en nog veel meer lekkers uit de diepten van de oceaan kunne hier besteld worden.
Ironisch genoeg zijn wij beiden niet zo gek op oesters en dus houden we het maar bij iets simpelers.
We laten het ons goed smaken en bewonderen het prachtige interieur van de Oyster bar.
Tegenover ons zit een stel zeer jonge Russen die zich te buiten gaan aan een overdadige lunch die ze op onbehouwen wijze naar binnen werken en wij vragen ons af hoe zulke mensen aan zoveel geld komen…




En dan is het echt tijd om te gaan; we bergen onze camera’s op en nemen de subway terug naar het hotel. Ik moet zeggen, ik ben dan ook wel totaal versleten…
Dus in het hotel aangekomen zijg ik neer in de lobby, trek ik mijn bergschoenen uit en leg ik mijn zere voeten te rusten op een andere stoel.
Totdat de transfer ons komt halen kan ik mijn travel journal weer bijwerken J

New York, tot een volgende keer, want er is hier nog steeds genoeg te zien!