Vandaag zijn we op onszelf aangewezen, met andere woorden:
we hebben een vrije dag.
Dat houdt in dat we mogen uitslapen!
Hoewel, uitslapen? Het ontbijt duurt maar tot 09.00 uur dus
we moeten er toch minstens wel om 08.00 uur uitkomen. Stel je voor dat ze net zo strikt zijn als de vorige avond…
Inderdaad, hetzelfde ritueel: inschrijven, voor twee
personen, met naam en toenaam, kamernummer, kaartjes controleren.. zucht…
Na het ontbijt gaan we op weg naar de verboden stad. Een taxi
kost weinig dus hebben we besloten er eentje aan te houden en zodoende onze
energie te sparen voor het bewandelen van het megagrote terrein van de Verboden
Stad.
Vervolgens staan we minstens een half uur voor Jan met de korte achternaam aan de stoeprand want
het lukt ons maar niet om een taxi te scoren.
Zelfs een Chinees stel dat het ook probeert, heeft er de
grootste moeite mee.
Alle taxi’s vervoeren al passagiers en de weinigen die leeg
zijn keren direct het bordje “for hire” om als ze ons zien wuiven (dat betekent
dan toch juist dat ze beschikbaar zijn???)
In ieder geval; ietwat geïrriteerd lopen we naar het hotel
terug om een taxi te bestellen.
Ja hoor, dat kan geregeld worden, en wel als volgt:
Een mannetje van het hotel loopt ons mee naar de straatkant,
houdt een taxi aan, en wij stappen in.
Oké… mis ik iets hier? J
Maakt niet uit, we zijn op weg!
Als de taxi chauffeur ons heeft afgezet dichtbij de Verboden
Stad blijkt dat we aan de verkeerde kant van de Verboden Stad staan en dat de
entree via de andere kant is, de entree aan het Tianmen Plein.
(En dat wist die taxi chauffeur niet? vreemd…)
Dat is een behoorlijk eind lopen. We worden werkelijk
BELAAGD door hordes kerels die ons een ritje in een Riksja willen aansmeren en
ons van alles willen verkopen, ze schreeuwen en versperren ons de weg. Ze
zitten zelfs aan ons (voornamelijk aan Remco) en ondanks dat we ons anders
voorgenomen hadden, maakt dit je behoorlijk PISSIG.
Remco deelt hier en daar wat porren uit en we vervolgen onze
route, weg uit de menigte.
Op de hoek van de volgende straat staat in alle rust een
Riksja rijder te niksen en die spreken we aan in de hoop dat hij ons naar het
Tianmen plein kan brengen. Dat kan, voor 3 yuan, dat ons een redelijke prijs
lijkt, vooral omdat al die andere Riksja rijders dat ook vroegen en de taxi rit
25 yuan kostte. Een lang verhaal kort:
als we uit de Riksja stappen is de prijs ineens 300 yuan wat echt
volslagen belachelijk is, en wordt er een tweede Chinees bijgehaald.
Zelden heb ik Remco zo hard horen schreeuwen. Heel erg kwaad
was hij. En ik ook J
Afzetters! Dat gaan we dus mooi niet betalen, zijn ze nou
helemaal achterlijk geworden?
Afijn, uiteindelijk komen we dan bij de Verboden Stad aan,
enigszins oververhit, dat wel, maar dat er tegenwoordig zelfs een audio-tour
genoten kan worden in het Nederlands is natuurlijk wel weer verrassend J Overigens hebben ook
hier weer grote moeite om de ingang van de Verboden Stad te vinden omdat overal
bordjes “Palace Museum” staan, dat achteraf hetzelfde blijkt te zijn.
Sjee zeg, kan dat niet wat duidelijker aangegeven worden? Je
ziet drommen mensen dus denkt dat je er bent, maar overal alleen borden in het
Chinees en het enige bord dat Engels spreekt (!) zegt “Palace Museum” …
(Verboden Stad mag zeker niet meer?)
Het complex is enorm, dat toont de gekochte kaart duidelijk.
Alle tuinen en ieder plekje bewandelen zou niet te doen zijn, dus kiezen we
maar voor het geijkte pad en gaan “middendoor” dus door alle tempels heen.
Alweer is het bloedheet en nergens op de immense pleinen
voor de tempels staan bomen. Die mochten destijds niet aangeplant worden, want
bomen zouden de tempels minder indrukwekkend maken.
Het is indrukwekkend om op dit terrein te lopen als je het
al zo vaak op TV hebt gezien en je er nu zelf in het echt bent. De grootte is
opvallend. Hoewel je weet dat er gesproken wordt over een “stad” verwacht je
toch niet dat het ZO groot is.
We lopen en lopen, totdat onze voeten er pijn van doen.
Dan zien we ergens een bordje met “ham & cheese
sandwich” erop! WAAR? Jaaaa, lekker!
In het bijbehorende koffietentje bestellen we gretig twee
stuks om daarna het desillusionerende antwoord “finished” te krijgen. Mopper de
mopper.. L
Nou, dan gaan we maar even ergens in een stuk tuin zitten,
mensen kijken, altijd leuk.
Het valt me nu eigenlijk pas op dat je inderdaad alleen
echtparen ziet met EEN kind.
Niet zo raar natuurlijk, vanwege de 1-kind-politiek van
China.
We hebben Suzan hier al eerder naar gevraagd (Suzan, 29
jaar, heeft 1 dochter van 7 jaar oud) en die vertelde zonder omhaal dat er wel
uitzonderingen zijn.
Zo is het fijn dat als je kind een ongeluk krijgt, of
doodgaat aan een ziekte, je een tweede kind “mag”.
Ik vind dit toch wat vreemd klinken, maargoed, het schijnt
zo te gaan hier.
Oh ja, ook als je gaat scheiden, of je partner sterft en je
vind een nieuwe partner, dan “mag” je met die partner ook nog een tweede kind…
Hier en daar zien we kleine kindjes lopen die een scheur in
hun broek lijken te hebben aan de achterkant, en zodoende zien we hun luier,
maar meestal hun blote billen.
Feitelijk is gewoon de kruisnaad van deze broekjes niet
dicht gestikt.
Het doel is al snel duidelijk: als je kind nodig moet, pak
je het op, vouw je het in een hurkhouding waardoor de billen bloot komen en de
rest laat zich raden… J
Gewoon, tussen de mensen, desnoods midden op een plein, het
maakt niet uit.
Rare jongens die Snezen!
In het stuk tuin waarin wij zitten staan cipressen, sommige
heel mooi in elkaar geleid.
Dat staat voor eenheid, een soort yin en yang. Chinezen
hebben overal een betekenis voor. Elke plant, elk dier, elke kleur betekent wel
wat. Soms gaat het wel wat ver vinden wij, maar ach, wie zijn wij om te
oordelen over deze al duizenden jaren bestaande cultuur?
De Snezen om ons heen poseren overal - niet gehinderd door enige gene – voor elkaars
camera.
De meest absurde poses worden aangenomen terwijl hele
drommen staan toe te kijken.
Het is een ongewoon fenomeen voor ons Westerlingen die zich
toch al gauw schamen voor het een en ander. Vooral, als de hele wereld mee lijkt
te kijken J
Nadat ik in een klein winkeltje in een van de tuinen wat
leuke prullen heb gekocht voor in de kerstboom (wij hebben een internationale
kerstboom) maar helaas de felbegeerde draak nog niet heb kunnen scoren, houden
we de Verboden Stad voor gezien.
We steken de straat over en willen door een aldaar gelegen
park heen lopen (op de kaart zien we dat we dan precies uitkomen waar we
willen) maar hè, we worden terug gedirigeerd.
Kaartje kopen aub! Oké, eh.. prima dan.
We lopen door het park dat volstaat met prachtige Pioenrozen
en zien overal Snezen met grote lenzen foto’s maken van de Pioenen. Her en der
lopen bewakers die de fotografen in de gaten houden en terugroepen als zij de
euvele moed hebben om zich tussen de rozen te begeven en dus van het pad
afwijken.
Ergens zit een vrouw op een voor ons onbekend instrument te
spelen maar ze kan nog niet aan een talentenjacht deelnemen want vooralsnog
tovert ze er een geluid uit dat beslist niet omschreven kan worden als zuiver.
Ergens bij een kiosk in het park staat een display buiten
met daarop kaartspellen uitgestald. Op veel van de kaartspellen (voor het
populaire pokerspel) zijn beeltenissen van Mao en zijn consorten afgebeeld. Een
jonge man komt naast mij staan en wijst op de beeltenis van Mao, hij zegt er
verder niets bij. Daarom zeg ik maar “Mao”
De man knikt; “Mao is good”, en hij steekt daarbij zijn duim
op.
Vervolgens wijst hij naar meer beeltenissen van voor mij
onbekende personen en noemt hun namen op. De bedoeling is blijkbaar dat ik ze
herhaal, dus dat doe ik braaf. Telkens als ik de naam nazeg, volgt “also good”.
Uiteindelijk wandelt hij tevreden weg. “Zo, weer een
Westerling opgevoed”, denkt hij waarschijnlijk.
Aan de andere kant lopen we het park uit en komen zo in een
drukke straat terecht.
Ergens marcheert een groep militairen over de stoep en aan
de andere kant van de straat staat een groep mensen met dezelfde kleur T-shirt
aan en een vlaggetje in de hand in rijen opgesteld.
Voor de groep staat iemand die met het vlaggetje voordoet
welke bewegingen ze moeten maken, het geheel ziet er nogal knullig uit. Maar,
we blijven positief; het wordt uiteindelijk vast een geweldige opvoering!
We komen langs warenhuizen en langs een groepje jongetjes
dat heel wreed een zielig eendenkuikentje met een stokje zitten te sarren. Bah,
dat wil ik niet zien, gauw doorlopen.
We passeren een grote winkel die helemaal versierd is met
Kerstornamenten; bovenop het gebouw zitten grote Kerstmannen en dat maakt mij
nieuwsgierig naar wat er binnen verkocht wordt.
Nou, daar komen we al snel achter als we binnenstappen:
helemaal NIETS dat ook maar in de verste verte met Kerstmis te maken heeft.
Rare Snezen….
Er is van alles te koop: huishoudelijke artikelen, kantoor
artikelen, kleding, noem maar op.
Leuk om te zien, dat wel, want alles is bovenop elkaar
gestouwd en je moet je door nauwe gangetjes die berekend zijn op smalle Chinese
lijfjes bewegen om alles te kunnen zien.
Hier lopen we wat rond en daarna vervolgen we onze weg terug
naar het hotel.
Opeens lopen we langs een “speelplaats” met een hekwerk
eromheen.
Alhoewel het eruit ziet als een kinderspeelplaats met
toestellen blijkt het bij nader inzien een plek louter ter vermaak van
volwassenen te zijn. Er staan fitnesstoestellen die stuk voor stuk gebruikt worden door tanig ogende oude
mannetjes, er zijn vier tafeltennis tafels
die alle vier bezet zijn, er wordt druk gepokerd en mahjong gespeeld en
het is een gezelligheid van belang.
Nergens graffiti, niets is stuk, niets is vies.
Inmiddels begint een blaar op mijn linkerteen pijnlijk op te zwellen en
bovendien zijn we moe en hebben we honger; het wordt tijd om een einde aan de
dag te breien.
Vanmorgen hebben we het over pizza gehad omdat we ergens een
eettentje zagen dat “Lakers” heette en adverteerde met pizza.
Nu we er langs lopen op weg terug naar ons hotel besluiten
we de pizza’s te gaan uitproberen.
Alleen, hoe maak je een pizza zonder kaas? Wel, het antwoord
is simpel: iedere pizza die op het menu staat, wordt bereid met mozzarella (blijkbaar
de enige kaas die men kent in China)
Desalniettemin smaakt de pizza die ik bestel prima en ook
Remco is blij met zijn burger met friet.
De giechelende serveerstertjes spreken geen woord Engels
maar zijn wel zeer leergierig. Remco’s iphone met vertaling in het Chinees erop
vinden ze helemaal geweldig en ze blijven bij onze tafel rondhangen voor nog
meer “Engelse les”
Als dessert bestellen we Tiramisu dat nog totaal bevroren
blijkt te zijn als het geserveerd wordt.
Het lepeltje krijgen we er niet eens in gestoken! Dus maar
een kwartiertje wachten (ik schrijft in mijn travel journal en Remco speelt met
zijn iphone) en dan blijkt de ontdooide Tiramisu nog heerlijk te smaken ook!
We vragen de goedlachse serveerstertjes naar de uitspraak
van “Zaijiang” (tot ziens) en dat wordt voor ons een keer of 100 voorgezegd.
De uiteindelijke tip die we hen geven willen ze niet
aannemen en ze zwaaien ons uit tot de hoek van de straat. Wat grappig!
Morgen moeten we om
06.00 uur op, dus nu is het douchen, koffer dichtdoen en slapen.
ZZZZzzzzz
 |
| Verboden Stad |
 |
| Mooie dakpannen |
 |
| Kaartspellen met verschillende plaatjes erop |
 |
| Park in Beijing |
 |
| Musicerende vrouw in het park |
 |
| Deze plantjes moeten nog uitgepoot worden |
 |
| "Speelplaats" voor volwassenen |
 |
| Oefenen op straat |
 |
| Je zou toch verwachten dat ze Kerstpullen verkopen... |
 |
| Maar nee... Rare Snezen!!! |
 |
| Wel China-prullaria; ook leuk!!! |
 |
| Chinese Chess op straat\ |
 |
| Chinees warenhuis (voor zijde) |
