Vrijdag 4 mei / Zaterdag 5 mei 2012 – Schiphol - Beijing

Een uur voor vertrek naar Schiphol breekt er paniek uit in huize Dane-Blom; mijn bergschoenen zijn foetsie! Hoe kan dat nou? Die staan al jaren op dezelfde plek in de kast… Remco wordt gemobiliseerd en het hele huis wordt doorzocht, dit ga je toch niet menen…

Uiteindelijk vind ik ze een halve meter van de plaats van waar ze voorheen stonden. Oh ja, da’s waar ook, ik had de boel gereorganiseerd J

Op het allerlaatste moment doet ook nog het slot van mijn koffer vreemd en uiteindelijk gaat de koffer helemaal niet meer open. Jammer dan, dat zien we in China wel weer, we moeten echt op weg naar Schiphol.

We vliegen ’s avonds om half 6 en vertrekken netjes op tijd. De gezagvoerder vertelt dat de vlucht iets meer dan 8 uur zal bedragen en dat is een onverwachte meevaller. Wij dachten namelijk (opgezocht op internet) dat het veel langer zou duren.

Op de luchthaven hebben we nog snel iets ‘ lekkers ‘ gekocht voor in het vliegtuig; een doosje met Gouda kaasblokjes; we zijn tenslotte echte kaaskoppen!

We moeten nog aan onze reis beginnen maar worden nu al melig. We maken een foto van de kaasblokjes en aangezien later zal blijken dat we het de rest van de reis compleet zonder kaas zullen moeten stellen, biedt deze foto af en toe troost in moeilijke tijden J

De purser stelt zich voor als ‘ Mevrouw de Groot ‘ en dan bereikt de flauwekul een hoogtepunt : ik ben geneigd heel hard “Geef mij maar een neut!”  te roepen maar weet me in te houden. In het Chinees heet deze mevrouw natuurlijk ‘ MEVLOUW DE GLOOT’

Hahaha, wat een onzin!

Neerlands Hoop in kaasloze dagen :-)

Zoals gewoonlijk doen we allebei geen oog dicht in de nacht maar wel arriveren we lekker vroeg in Peking en da’s mooi meegenomen!

Het vliegtuig taxiet bijna een kwartier over de ene betonvloer na de andere; we passeren werklieden in fluorescerende kleding die gewoon naast (of eigenlijk op) de landingsbaan zitten te eten.

En alhoewel we als een van de laatsten het vliegtuig verlaten hebben we als eerste onze koffers te pakken en ontmoeten we onze gids Suzan die ons al opwacht in de ontvangsthal.

Suzan blijkt een spraakwaterval te zijn en nadat we een paar duizend Yuan hebben gepind op het vliegveld stappen we in de auto.

Suzan neemt met ons in een noodtempo het programma voor de komende dagen in Peking door en ja hoor, alles klopt! Ze legt van alles uit, laat ons alle biljetten zien die in omloop zijn (allemaal met de grote voorzitter Mao erop) en waarschuwt voor vals geld.

We rijden door de Hutongs van Beijing (hele smalle straatjes met grijze huisjes) maar ineens gaan we onder een poort door en staan we op de binnenplaats van ons hotel.

Gaaf! Dat ziet er leuk uit! Prachtige groene tuinen en overal bamboe struiken en rode lampions; helemaal goed.

Suzan checkt ons met veel Chinees gebrabbel in en dan blijkt dat we een ‘ welkomstgeschenk ‘  krijgen. Twee mooie doosjes met daarin stempels met onze namen in Chinese karakters.

Bovenop de stempels zitten leeuwtjes van jade. Er zitten ook twee inktpotjes bij van het bekende Chinese porselein, op de voorkant staat een draak. Prachtig! Mijn dag kan niet meer stuk!

Op de hotelkamer willen we de koffers openmaken, oh ja, da’s waar ook, die van mij ging niet meer open. Al direct biedt Remco’s meegebrachte Zwitserse zakmes uitkomst; mijn koffer wordt met geweld opengebroken. 

(Oh jee, als-ie straks nog maar dicht gaat? L )

We doen een tukkie van zo’n 2,5 uur en staan enigszins gaar op, maar we gaan erop uit, Peking in!

Bij de receptie vertellen ze ons dat het leuk is om naar ‘ het meer’  te gaan, het ligt op loopafstand. Als we naar het meer op weg zijn raken we uiteraard al binnen 10 minuten de weg kwijt maar gelukkig biedt een app op Remco’s iphone uitkomst. (Een passant om raad vragen is onbegonnen werk, want men spreekt vrijwel geen Engels)

Het meer blijkt iets heel anders te zijn dan wij ons voorgesteld hadden; het is er megadruk, zowel rondom als op het meer. Het water ligt bomvol met waterfietsen, rond het meer is het volgebouwd met winkeltjes en fietsers, wandelaars, riksja’s, scooters en auto’s krioelen door elkaar. Toegegeven; het ziet er wel erg gezellig uit met al die lampionnetjes.

We zien een man met gedresseerde vogeltjes; omstanders leggen een muntje op hun vlakke hand en de vogeltjes pikken het muntje op en brengen het naar hun baasje.

We kopen Chinese thee die goed zou zijn tegen de buikpijn (die ik heb) en dit is de zogeheten Pu’er thee (spreek uit : poer) De blaadjes zijn gefermenteerd en van een kleine hoeveelheid kun je 10 keer thee zetten, zo sterk is het. (en het is nog lekker ook)

We eten een hapje bij een restaurantje dat aan het meer ligt en het smaakt prima.

Dit is de eerste maaltijd in China en uiteraard krijgen we stokjes bij het eten. Geen probleem voor ons hoor, dit gaan we drie weken volhouden, zeker weten!

Er is veel te zien maar we zijn moe….

In een leuk winkeltje koop ik bijna voor nop heel veel leuke metalen dingetjes (zoals degenen die Tim Holtz verkoopt, wellicht heeft hij ze hier ook ingekocht?)

Ook passeren we een parasol winkel waar enkele zeer chique, dure exemplaren te koop zijn. Je kunt hier ook stof uitkiezen om je eigen parasol te laten maken.

(heel veel Chinese dames lopen met een parasol of een hoedje)

We zien veel Chinese vrouwen met ‘ oortjes ‘ Waar is dat nou goed voor?

Op de hoek van de straat worden haarspeldjes verkocht met stoffen oortjes erop en jonge en oudere vrouwen lopen met deze dingen in hun haar over straat; enigszins infantiel… J

Wat me ook opvalt is dat de gemiddelde jonge Chinese meid die hier rondloopt afgrijselijk truttig gekleed gaat en dat vrijwel elke outfit gecompleteerd wordt met een stel hoge hakken waar je eng van wordt. Dat je je überhaupt kunt verplaatsen op zulke palen is mij een raadsel… 

We slenteren terug naar het hotel en zien tenslotte vlak bij het hotel een stel agenten op straat staan. Ze staan schouder aan schouder onbeweeglijk aan de stoeprand in het verkeer te staren. Wat DOEN ze eigenlijk? Ze zien er belachelijk uit met gladde, zilverkleurige helmpjes; het lijken net playmobil poppetjes. Helaas mogen we geen foto’s maken van overheidsambtenaren dus dat plaatje moeten we schuldig blijven.

Hoofdpijn, nekpijn, we moeten nodig even bijslapen.

Zucht, morgen weer een dag J

Ons hotel in Beijing

Hotel in Beijing

"The lake"

Gedresseerde vogeltjes

Overal chopsticks te koop...

En theekopjes...

Meisjes met infantiele oortjes in hun haar

Drie weken lang met stokjes eten; geen probleem!!