Blinnie's travels: Zondag 6 mei 2012 Beijing

's Nachts word ik wakker van de nekpijn en nadat Remco mijn nek heeft ingesmeerd gaan we weer slapen.
Als de volgende morgen om 07.00 de wekker afgaat, hebben we het gevoel dat onze ogen nog dichtgeplakt zitten.
Maar toch zijn we enthousiast, want vandaag gaan we de muur beklimmen!

Na een karig Westers ontbijt - naast alle warme Aziatische gerechten - rijden we weg. Het gedeelte dat wij zullen gaan bezoeken ligt op meer dan anderhalf uur afstand rijden maar we gaan naar dit gedeelte - Mutianyu - omdat het iets minder touristisch heet te zijn.
Onder het rijden kunnen we lekker naar buiten kijken en Suzan geeft ons heel veel informatie over de muur, de bouw ervan en de verschillende dynastieen.
Bij Mutianyu aangekomen, zien we grote parkeerplaatsen vol met touringcars dus als dit niet zo druk heet te zijn, dan vragen wij ons af hoe een echt druk gedeelte eruit ziet!
Maar toch, Suzan heeft niet gelogen, want als we eenmaal boven aan zijn gekomen met de kabelbaan, en we kiezen ervoor om de muur een eind omhooggaand op te klimmen, zijn er niet veel mensen om ons heen waardoor we leuke foto's kunnen maken.
Je kunt dus met de kabelbaan naar boven- en naar beneden en zodoende kun je je energie sparen om een stuk muur te beklimmen. Dat blijkt geen overbodige luxe, want het stuk muur volgen dat wij doen - omhooggaand - heeft het nodige gepuf tot gevolg. Het is nog geen 10.00 uur in de morgen en het is al snikheet!
Bovendien zijn alle treden erg ongelijk; grote en kleine stapjes moet je maken en dat is met voorbedachte rade zo gemaakt.
Het idee was dat voor eventuele aanvallende krijgers (in volledige, zware uitrusting) het moeilijk zou zijn om te rennen op de vele ongelijke treden...) Dus...

Maar wat geweldig om hier nu te staan! Zo vaak hebben we de Chinese muur op de TV gezien en nu staan we er eindelijk zelf! Zo ver het oog reikt kunnen we de muur naar twee kanten aan de horizon zien verdwijnen. Het gedeelte waar wij nu staan is mooi gerestaureerd en Suzan vertelt over alle ontberingen die de bouwers hebben moeten lijden.
Na een uur heen en weer gelopen en gefotografeerd te hebben, gaan we weer terug naar beneden met de kabelbaan.
Busladingen mensen komen ons tegemoet, fijn dus, dat wij wat vroeger aan de klim begonnen zijn :-)

Beneden aangekomen bij de onvermijdelijke marktkraampjes worden we werkelijk besprongen door mensen die ons - vooral - T-shirts willen verkopen. Ze versperren ons gewoon de weg; niet normaal meer en bijzonder irritant :-(
Ik zie een kraampje waar je je eigen stempels kunt laten maken en kan de verleiding niet weerstaan. Ik koop een stempel met een aapje bovenop (ik ben geboren in het jaar van de aap) en vraag de man of hij het karakter voor aap in de stempel kan kerven.
Dit heeft wat voeten in aarde, blijkbaar is het een ongebruikelijk verzoek.

Hierna is het 'hop' terug in de auto, en terug naar Beijing voor onze Riksja-tocht door de Hutongs.
In de Hutongs hebben de mensen inmiddels wel electriciteit maar geen riool. Ze gaan dus nog steeds naar de openbare toiletten.
Suzan zit in de Riksja voor ons en na een stop bij een plaatselijke markt ga ik bij Suzan in de Riksja zitten en gaat Remco alleen. Op deze wijze kunnen we foto's van elkaar maken. Tijdens dit fietsritje zien we overal mensen Mah-jong en Chinees Schaak spelen en zien we vele mooie gedecoreerde deuren.

Daarna volgt de lunch thuis bij een mevrouw die speciaal voor ons drieeen gekookt heeft. De 'eetkamer' annex 'huiskamer' is half leeggeruimd en op het vrijgekomen gedeelte staat voor ons een klaptafeltje en stoeltjes opgesteld. De huisraad zoals een brommer, kasten en ander spul staan tegen een muur opgestapeld.
In het aangrenzende kamertje met betonvloer staat de koelkast naast de TV; het is een rommelig geheel.
De mevrouw die onze overvloedige lunch heeft klaargemaakt in haar piepkleine keukentje is erg vriendelijk en schuift na het eten nog even bij ons aan om onze vragen te beantwoorden. Ze spreekt een piepklein beetje Engels; de rest vertaalt Suzan in het Chinees.
Na de lunch mogen we nog even een kijkje nemen in het keukentje waarin ze al het lekkers bereid heeft; oeps, da's even schrikken... :-(
- zie foto - maar ach, het was heerlijk en veel te veel en we overleven het vast wel!

We nemen hartelijk afscheid van de Chinese mevrouw en geven haar als dank voor de lunch een stel Delfts Blauwe klompjes waarvan we verschillende paren uit Nederland hebben meegenomen.
Daarna staat een bezoek aan de Drum Tower op het programma.
Deze toren staat midden in dit gedeelte van de Hutongs en fungeerde vroeger als een soort klok.
Bovenin de toren staat een groot aantal enorme trommels waarop op het hele en het halve uur geslagen werd.
Helaas zijn alle originele trommels tijdens de culturele revolutie vernield; een enkel vernield exemplaar is blijven staan als aandenken. De 'drumshow' wordt dus gegeven op nieuwe trommels.
(Overigens zijn alle vernielingen de schuld van de Japanners volgens Suzan, en ze begint nogal een fel betoog over de Japanse regering die maar geen excuses willen maken voor alle oorlogsellende.. Ik houd me maar een beetje op de vlakte want ik heb inmiddels genoeg gelezen om te weten dat er onder Mao ontzettend veel kunsthistorisch erfgoed verloren is gegaan...)

De 'drummers' treden aan; twee vrouwen en drie mannen komen onder veel vertoon van show netjes in het gelid binnen lopen.
Ze slaan in ingewikkelde ritmes op de trommels dan kunnen we elkaar niet meer verstaan!
De trommels zelf zijn eigenlijk enorme vaten waarover dierenhuid is gespannen die op houten houders liggen. Een van de mannen moet op een verhoginkje klimmen om erbij te kunnen.

Daarna kunnen we nog even een kijkje nemen op de omloop van de Drum Tower - in de verte ligt de Verboden Stad voor ons - en dan vertrekken we weer. We kunnen trouwens niet de hele omloop rondlopen want op een hoekje hiervan staat een hekje met een streng kijkende bewaker erbij. Hij heeft vast een heel belangrijke taak... (?)

Inmiddels zijn we behoorlijk gaar van alle inspanningen van deze dag, de hitte en het tijdsverschil, maar toch gaan we nog de Tempel van de Hemel bezoeken.
Dit bezoek stond niet geplanned maar deze programmawijziging vind plaats op ons eigen verzoek omdat we namelijk voor morgen - onze vrije dag in Beijing - het e.e.a. geplanned hebben dat niet mogelijk blijkt te zijn.

De Tempel van de Hemel is mooi, en vooral het park dat eromheen ligt waar veel mensen zich ontspannen is voor ons erg leuk om te zien. Mensen spelen Chinees Schaak en Mah-Jong en leveren veel commentaar op elkaar.
Een dame staat ongegeneerd te dansen op muziek uit een transistor radio en werkt behoorlijk op onze lachspieren door de wijze waarop ze gekleed is (bijeengeraapt zooitje met een kek hoedje erbij :-)

Ook wordt er overal gepokerd, zogenaamd niet om geld maar iedereen weet wel beter. (om geld spelen is namelijk verboden)
Het 'pluimbal' is grappig om naar te kijken; mannen en vrouwen staan in een klein kringetje en proberen met hun voeten een shuttle hoog te houden.

De vermoeidheid begint ons nu echt parten te spelen en als Suzan een verhandeling begint over de kwestie 'Tibet' heb ik daar niet zo'n zin meer in... :-(
Het terrein van de Tempel van de Hemel is groot en het laatste stuk sjokken we naar de auto. Hier komen we een mannetje tegen dat met een ongelooflijk kromme rug karakters op de grond aan het schrijven is met een grote kwast en water.
Ondanks het feit dat hij niet meer rechtop kan staan is het een vrolijk mannejte dat lachend voor elke foto poseert!
Daarna is het de auto in en terug naar het hotel.. pfff

We spreken af met Suzan dat ze ons dinsdagmorgen zal komen halen met een andere auto want de Buick waarin we vandaag vervoerd zijn mag dinsdag niet rijden vanwege het kenteken dat op een bepaald cijfer eindigt.
Prima hoor, maar nu wil ik een tukkie doen...

We gaan douchen en vallen uitgeput op bed neer. Toch zetten we de wekker maar want we moeten tenslotte straks ook nog een hapje eten en als we de wekker niet zetten slapen we waarschijnlijk door tot een uur of drie in de nacht en hebben we dan honger...
We komen om 20.15 uur bij het restaurant van het hotel aan en dan zien we een communistisch trekje; alles moet volgens de regels.
We moeten inschrijven op een lijst, compleet met kamernummer. en aantal personen. Daarna moeten we het kaartje van onze kamer laten zien om aan te tonen dat we niet liegen.
We bestellen het e.e.a. te eten en komen er dan achter dat gerecht 1 eerst op moet zijn, voordat gerecht 2 geserveerd wordt..
Dat is de Chinese manier van eten.
Om 21.00 uur gaat het restaurant sluiten en zodoende wordt ons om 20.55 uur verzocht de rekening te betalen. We zitten buiten op het terras en daar is het best gezellig met de lampionnetjes. Om hier dus even te blijven zitten met een drankje en mijn travel journal, daar heb ik geen bezwaar tegen, maar dat feest gaat niet door!
Ons wordt duidelijk gemaakt dat er niets besteld meer kan worden - ook geen drankje - en om 21.15 uur worden zelfs de lichten uitgedaan!
Nouja zeg! Lekker klantvriendelijk! Is dit ook de communistische manier van denken?
Hoe dan ook, ons rest niets anders dan in onze kamer zitten of nog even een kopje koffie in het barretje te nemen, en dat laatste doen we dan maar (helaas moeten we dan wel binnen zitten)
In het barretje staat gelukkig wel een vriendelijk Chinees meisje en ze spreekt nog twee woorden Engels ook!

Daarna taaien we af want mijn nek en hoofd doen inmiddels alweer pijn en we hebben dringend slaap nodig.
Morgen weer een dag!