woensdag 11 juli 2012

Zondag 20 mei 2012 van Longji naar Hong Kong

Vandaag staan we om 07.00 uur op, allebei hebben we heerlijk geslapen in ons gezellig kamertje.
We ontbijten snel want om 08.00 komt Steven - die de nacht elders heeft doorgebracht - ons halen.
We gaan wandelen door de bekende Dragon Bones rice terraces van Longji, een plek die bekendstaat om haar grote schoonheid. In alle vier de jaargetijden zijn deze rijstterrassen prachtig om te zien; in de lente prachtig groen, in de zomer en najaar geel, en als er sneeuw ligt moeten ze er ook sprookjesachtig uitzien.
Als wij er zijn is het echter heiig :-(
Om 09.00 uur hebben we er al een lange klim opzitten en wijst mijn thermometer meer dan 30 graden aan, dat verklaart een hoop....
De schoonheid van de omgeving is voor ons echt wel te zien, voor wat betreft het foto's maken echter is het weer het aloude liedje (niet goed dus)
Konden we maar op elke plek blijven totdat we de ideale weersomstandigheden hebben getroffen voor de perfecte foto. Maarja, dan zouden we zeer beslist langer dan drie weken wegblijven :-)

Vanaf onze eerste stappen op het pad omhoog dat we nemen vanuit ons hotel worden we vergezeld door een hondje dat met ons meerent. Het beestje is onvermoeibaar, rent heen en weer, dwars door de rijstvelden heen en blijft continue bij ons. Volgens Steven is het dier er op uit gestuurd vanuit het dorp om klandizie te halen. Het lijkt nu net of we met onze eigen hond aan de wandel zijn; af en toe roepen we hem als 'ie te ver achterblijft en dan komt-ie weer braaf achter ons aan. Soms moeten we ruimte maken voor iemand die passeren wil met een paard of een mand op de rug maar afgezien van die paar personen zijn we alleen op het pad.


We komen langs een verlaten huisje, hoewel... bij nader inzien is het helemaal niet verlaten maar slechts karig gemeubileerd. Aan en raam hangt een "jas" gemaakt van bamboeblad. Dit soort kleding wordt echt gedragen omdat het zeer waterdicht schijnt te zijn.
We komen langs enkele zeer grote huizen en zien ergens in een deuropening een piepklein oud vrouwtje staan. Ik vraag Steven of hij wil vragen of we even binnen mogen kijken en dat mag. Het vrouwtje lacht mij vriendelijk toe met ondeugende oogjes; ik vind haar echt schattig. Binnen is eigenlijk weinig te zien want zoals gebruikelijk zijn op de begane grond de stallen gesitueerd. In een donkere, smerige ruimte scharrelen hier wat varkens rond en dat is het wel. Het gezicht van het oude vrouwtje is diep doorgroefd en ondanks dat we haar uiteraard niet verstaan, komt ze over als een lief wijffie. Uiteraard ga ik met haar op de foto en daarop is duidelijk te zien hoe klein ze is. Helaas zie ik er zelf uit op de foto alsof ik net cocaïne gesnoven heb maar omdat ik hem toch graag wil plaatsen om te laten zien hoe klein het vrouwtje is, heb ik hem wat opgeleukt:





Na drie uur hebben we ons "hoogste punt" bereikt - en een hoogtepunt is het ook! We kijken vanaf dit punt uit over de terrassen en ondanks de witte waas die over het landschap hangt vanwege de hitte is het de moeite waard. Er is hier een terrasje gebouwd (houten palen, bamboe op het dak) en hier gaan we even uitpuffen en een colaatje drinken. Inmiddels heb ik trek gekregen en aangezien er een mevrouwtje rijstpakketjes staat te verkopen koop ik er daar een van. Dit rijstpakketje is een variatie op het zoete pakketje dat ik eerder gegeten heb. In dit rijstbundeltje zitten bonen en het is dus niet zoet. De mevrouw pakt het in bamboebladeren gestoomde pakketje voor me uit en ik moet zeggen; echt veel smaak zit er bepaald niet aan maar het stilt de honger wel goed.

Als we op de terugweg weer naar beneden willen gaan worden we aangehouden door verschillende Red Yao vrouwen. Deze vrouwen hebben heel lang haar dat ze op ingenieuze wijze op hun hoofd vastzetten in een hele lange wrong. De enige keer dat ze hun haar knippen is wanneer ze trouwen, daarna laten ze het levenslang doorgroeien. Zodoende hebben sommige vrouwen zulk lang haar, dat het de grond raakt.
Ze borduren van alles en proberen dat te verkopen aan de toeristen maar ook willen ze wel even laten zien hoe het haar-opsteken werkt. Uiteraard tegen geringe betaling. Dat vinden wij prima, want dat willen we wel eens zien!
Een vrouwtje haalt dus voor ons haar haren los en maakt het helemaal opnieuw op. Echt heel gaaf om te zien.




Twee andere vrouwtjes proberen mij wat borduursels aan te smeren en ondertussen gaat een van de twee er bijna met mijn man vandoor :-)
Zij is zeer gecharmeerd van Remco en vraagt mij giechelend in het Chinees (Steven vertaalt) hoe dat nou toch moet als wij "slapen" Ik ben immers langer dan Remco en dat vindt ze erg lachwekkend. Uiteraard heb ik zo'n donkerbruin vermoeden wat ze met "slapen" bedoelt, en of ze dat woord ook daadwerkelijk gebruikt of dat Steven niet durft te vertalen, zullen we nooit weten.
In ieder geval lachen we maar met ze mee, want hun gegiechel werkt echt heel aanstekelijk.
Terwijl de ene mij een geborduurde doek om het hoofd bindt, laat de ander mij haar borduursels zien en Remco maakt er foto's van.
Als aandenken koop ik uiteraard iets en ons laatste paar klompjes geven we aan hen weg, waarna we de nodige foto's van ze mogen maken. Normaal tegen betaling, maar voor ons gratis :-) (ahum)
Het dametje dat Remco leuk vindt pakt hem stevig beet en Steven maakt een foto van ons allemaal. Ondanks de penetrante transpiratiegeur die de dames verspreiden zijn ze echt heel lief en zwaaiend nemen ze afscheid van ons.

Nu gaan we terug naar onze lodge voor - 3 maal raden - een douche en droge kleren. Daarna ram ik mijn koffer dicht en maakt Remco netjes zijn koffer dicht :-) en wacht de lunch op ons bij een naburig gelegen hotel. Over de lunch hebben we niets te klagen maar de grote fles met slangenwijn die op het buffet staat vinden we er wat minder prettig uitzien.

Hierna dragen dezelfde dames als gisteren onze bagage weer helemaal naar beneden en als we ze beneden betalen (misschien een beetje veel maarja, je geneert je dan ook dood) knijpen ze onze handen fijn en bedanken ze ons meerdere malen.
Ook hier weer worden we uitgezwaaid en Mr. Liao rijdt ons weg van Longji, we gaan nu op weg naar het vliegveld van Guilin voor onze laatste binnenlandse vlucht.


Remco en Steven gaan voorop




Remco met "zijn"  hondje

Grafmonumentje

Eh, via welk pad zijn we ook alweer gekomen? ...

Plaatselijke bevolking
  


Bij dit huis mogen we binnenkijken


We mogen binnen komen kijken van dit dametje






We moeten opzij voor tegemoetkomend verkeer
Dit vrouwtje gaat op de rijstvelden werken
  

Yao vrouw, zij gaat laten zien hoe lang haar haar is
  










  
















Slangenwijn


Sneeze vlinder


Overal heel dik bamboe


Remco laat zien hoe lang zijn haar is

De dames hebben grote lol met/om mij




Dit is een probleem... :-)


1 opmerking:

  1. Hallo Blinnie en Remco,
    Een late reactie, omdat ik een maand op vakantie ben geweest met mijn zonen en hun gezinnetjes. Maar ik was toch wel nieuwsgierig naar jullie verhalen en foto's. Het is een plezier om te lezen en de foto's te bekijken. Wat een geweldige reis. Heb je wel tijd om je foto's te bekijken als je nu alweer een nieuwe reis geboekt hebt. Jan is daar ook geweest, een paar jaar geleden, met een vriend. Hij was er erg enthousiast over. Foto's heeft hij niet gemaakt. Daat was geen tijd voor!!!
    Liefs
    Josephine

    BeantwoordenVerwijderen