vrijdag 6 juli 2012

Zaterdag 19 mei van Yangshuo naar Longji

Vandaag hebben we een vrije ochtend dus kunnen we uitslapen tot half 8, heerlijk!
We worden naar een andere ontbijtzaal gestuurd dan gisteren, hier zitten alleen maar blanke westerlingen en er is een Westers ontbijtbuffet. Het is niet al te uitgebreid, maar het voldoet prima.
Misschien zijn we gisteren wel naar de verkeerde zaal verwezen, vandaar dat we misschien zo'n voorkeursbehandeling kregen...?

Na het ontbijt hebben we eindelijk even tijd om wat rond te lopen in Yangshuo want afgezien van die 20 minuutjes van gisteren hebben we daar nog geen tijd voor gehad. Ik koop verschillende souvenirs voor mijn China-kastje en we tikken ergens twee kofferriemen op de kop. Mijn kofferriem is ergens bij een binnenlandse vlucht van mijn koffer af gejat en ik ben iedere vlucht weer bang dat mijn koffer open zal springen (zie het helemaal voor me: al mijn rotzooi op de lopende band :-) ) Het slot is immers nog steeds kapot dus nog steeds wordt-ie vlak voor iedere vlucht met geweld dichtgeramd en op de plaats van bestemming weer open gepeuterd met Remco's zwitsers zakmes.
De kofferriemen kosten - zelfs na afdingen - eigenlijk te veel geld maar oke, we hebben zo'n lol met de dames verkoopsters dat we er maar akkoord mee gaan. Eenmaal de kofferriemen aan ons verkocht, willen ze ons niet meer laten gaan en proberen ze ons nog meer aan te smeren. Het eindigt met lachen, gieren, brullen als Remco uiteindelijk in de lucht wijst en heel hard bij hen wegrent als ze naar de plek staren waarnaar hij wees ;-)
Ergens in een tentje met een goede airconditioning drinken we een bakkie cappucino en eten er een heerlijke appelpunt bij en daarna gaan we op zoek naar een bank. Als we bij vijf banken hebben geprobeerd te pinnen worden we een beetje wanhopig. We hebben echt cash nodig want in Longji waar we vanmiddag naartoe gaan is het helemaal niet mogelijk om te pinnen.
Op straat worden we benaderd door een groepje van 6 jongelui, 5 meisjes en een jongen. Het blijken studenten te zijn die ons vragen onze namen en landen van herkomst in hun boekjes te schrijven. Ze spreken beroerd Engels en we begrijpen dat dit een opdracht van school is, om het Engels te bevorderen. (tijden veranderen dus, ook in China!) De enige jongen in de groep is ook de enige die redelijk Engels spreekt. Met hem wisselen we emailadressen uit (en tot onze stomme verbazing krijgen we inderdaad na enkele weken van hem bericht met een foto erbij in onze mailbox) en maken we een praatje. Hij vraagt mij of ik in de geboorteplaats van Mao ben geweest. Nee, hoezo, is dat dichtbij? Nee, dat niet, het ligt niet eens in de omgeving, maar blijkbaar is het erg belangrijk om daar heen te gaan :-)
Een van de meisjes wil met mij op de foto en omdat er nog een paar Delfts blauwe klompjes in onze rugzak zit dat we niet mee terug naar huis willen nemen, geven we ze aan haar.
Ze raakt er zo geemotioneerd door, dat ze bijna moet huilen.
Na een hartelijk afscheid slenteren we terug naar ons hotel.

We hebben onze koffers al uitgecheckt dus nog een douche nemen is helaas niet meer mogelijk. Ik heb het inmiddels al weer zo bloedheet dat ik de redelijk koele hal van het hotel invlucht. Ik blijf daar achter om mijn travel journal bij te werken terwijl Remco nog even verder zoekt naar bank nummer 6 en tevens probeert wat lekkers te kopen voor onderweg. Na enig vragen is hij daar binnen 20 minuten in geslaagd en de rest van de tijd brengen we door in de hal van het hotel. Er hangen hier foto's van beroemdheden die Yangshuo bezochten en op de Li River hebben gevaren. Remco maakt een foto van de familie Clinton op een bootje op de rivier.

Om half 2 staat Steven voor onze neus en zet Mr. Liao koers naar Longji. Om ons heel verandert het landschap heel langzaam. De bergen van het Karst gebergte verdwijnen en we rijden door de nodige buitenwijken van Guilin. Ergens maken we een plasstop bij een goor toilet bij een tankstation, je gaat er bijna aan wennen..
De rit naar Longji duurt enkele uren en daarbij kunnen we lekker zitten en naar buiten kijken.
We komen opnieuw langs plekken waar flatgebouwen in grote getalen uit de grond gestampt worden met honderden tegelijk maar waar nog geen mensen wonen. Omdat ook de infrastructuur er al is (4-baans wegen) maar er nog geen mensen wonen, doet het spookachtig aan. Ook staan er mensen de weg te vegen; ze staan gewoon midden op de weg!!!



Eindelijk komen we dan in de buurt van Longji. Nu moeten we nog een enorm eind klimmen met de auto. Mr. Liao chauffeurt ons langs talloze haarspeldbochten, hoger en hoger de bergen in. Het is hier adembenemend groen maar helaas wel erg heiig vanwege de hitte.
Als we aan de voet van de berg aankomen waar we zullen overnachten staan de nodige draagsters ons al op te wachten. Steven heeft ons ingelicht: de bagage in de auto achterlaten is niet raadzaam  en onze koffers zelf naar boven sjouwen is geen optie. We zullen minstens een half uur over een snel smaller wordend pad naar boven moeten klimmen in de gloeiende hitte. Ondanks het feit dat het voor mij - en ook voor Remco - een ondoenlijke taak zou zijn de koffers zelf naar boven te sjouwen voelen we ons toch bezwaard dat vrouwen (nota bene!) onze koffers naar boven zullen sjouwen. Hoe willen ze dat doen dan, de koffers passen niet in de manden die ze op hun rug dragen. Steven verzekert ons dat ze het graag doen, de bedoeling is uiteraard dat wij hen ervoor betalen en ze hebben dit vaker gedaan. Binnen enkele minuten zitten de koffers bovenop de manden op hun rug vastgemaakt met elastische spinnen en zetten ze de pas erin, naar boven. Wij volgen en al na 10 minuten ben ik buiten adem. Tot mijn stomme verbazing zie ik dat een van de vrouwen zelfs lage hakjes draagt. Hoe is het mogelijk!
De enige manier om hier spullen omhoog de berg op te krijgen is op je rug of op de rug van een paard. Er zijn vele huizen in aanbouw en alle bouwmaterialen worden een voor een naar boven gesjouwd te paard. Halverwege onze klim als we even pauzeren, passeert ons een met bakstenen volgeladen paard met eigenaar.
Het enige dat ik bij me heb is Remco's iphone om af en toe een foto of een filmpje mee te maken. Zucht....



Als we bij de lodge komen zijn we helemaal opgetogen (en buiten adem :-) het ziet er ontzettend leuk uit!
Eigenlijk lijkt het nog het meest op een soort backpackers-hotel met veel hout en een ongedwongen stijl. Ons kamertje is schattig met een houten bed, een houten kast en netjes betegeld badkamertje met daarin alleen het hoognodige (regendouche met houten vlonder eronder, meer heeft een mens niet nodig om gelukkig te worden)
We doen even rustig aan op de kamer, eerst maar weer douchen en omkleden natuurlijk en daarna eten we een hapje in de gezellige "huiskamer" annex internetcafe, annex receptie etc.etc.
De maaltijd is een van de besten die we gehad hebben in China en omdat het zo gezellig oogt  besluiten we na het eten hier lekker te blijven zitten zodat ik mijn travel journal kan bijwerken.

Maar dan...
Vanwege de temperatuur staan de ramen uiteraard wagenwijd open en opeens vliegt er iets naar binnen waar ik uitermate nerveus van wordt. Wat het is weet ik niet (en het meisje dat ons bedient ook niet) maar het vliegt, is minstens 10 centimeter groot en ziet er gewoon heel ENG uit. Ik zit niet meer op mijn gemak, ik ben nou eenmaal panisch voor grote insecten, ik kan er niets aan doen.
Ik verhuis naar een ander plekje maar het beest blijft rondzwermen en tja, ik begin hysterische trekjes te vertonen (ik schaam me om het op te schrijven, maar het is nu eenmaal zo)
En dus verhuizen we naar onze slaapkamer. Op de gang kom ik - AAAAH - nog zo'n griezel tegen en tot het uiterste gespannen betreed ik dus onze slaapkamer. Alles word door mij aan een grondige inspectie onderworpen (ook onder het bed) terwijl Remco enigszins geamuseerd toekijkt. Hij snapt wel dat ik het eng vind maar heeft altijd als commentaar "Je doet er toch niets aan", wat mij niet bepaald geruststelt :-(

Gelukkig is de kamer griezel-vrij en dus installeren we ons op bed met wat biscuitjes en werk ik mijn travel journal bij. Remco probeert wat tv te kijken maar de ontvangst is niet best.
Morgen gaan we de bekende dragon bone-terraces van Longji bekijken en we vertrekken vroeg vanwege de hitte.
Om half 11 gaan onze lichtjes dus uit voor een hopelijk insect-vrije nachtrust.
Plein voor ons hotel in Yangshuo
Winkel is net geopend, en dat ging gepaard met vuurwerk
Op weg naar Longji, Guilin
Steeds hoger de bergen van Longji in
In de Van
Draagsters staan al klaar
Koffers worden op de manden bevestigd


Zelfs onze rugzakken gaan in een draagmand
Let op de hakjes van de dame rechts
En zo vervoer je cement en stenen naar boven
Even opzij voor een paard 
Ongeveer halverwege
Even pauzeren, er komt een paard met bakstenen langs


De ramen boven de mandjes zijn van onze lodge. De mandjes worden gebruikt om spullen omhoog te takelen
De ingang van onze lodge
De receptie
internet plekje, koffie, thee, restaurantje, alles in een
idem ditto
Onze kamer

Uitzicht vanuit de kamer
Uitzicht vanuit het raam van het restaurantje aan de voorkant



















2 opmerkingen:

  1. Wat een geweldig avontuur, Belinda! Super om zo al lezende mee te kunnen genieten van al jullie belevenissen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. wat leuk om te lezen. en ik zie het weer helemaal voor me hoe het daar is. wij zijn hier toen een dagje geweest. mijn man viel toen al bijna. gelukkig ging het toen net goed.

    liefs Heidie

    BeantwoordenVerwijderen