woensdag 29 mei 2013

Vrijdag 17.05.2013 Greenwich Village en "Eately"

Uiteraard zijn we deze ochtend niet vroeg op; een klein beetje uitslapen was toegestaan vinden we :-)
Daardoor zijn we na ons ontbijt al wel een gedeelte van de dag kwijt, maarja, het is niet anders.
Na ons ontbijt (dit keer in een ander eettentje waarvan we onmiddellijk spijt hebben gezien de prijs en de kwaliteit) gaan we op weg naar Greenwich Village.
Het is nog steeds prachtig weer en we gaan een wandeling uit de Capitool Gids doen.
Na de nodige keren verkeerd gelopen te zijn (wat een SLECHTE wandeling; er wordt helemaal niet omschreven hoe je lopen moet, belachelijk!) stoppen we ermee en slenteren we gewoon lekker door Greenwich Village. Op een terrasje in de zon werk ik mijn travel journal bij , we verorberen een lekkere lunch en daarna gaan we weer verder.



Ach, wat hebben die arme voeten het toch altijd zwaar op stedentrips! Hoeveel kilometer zou je lopen in zo''n week? En wil ik het weten? :-)





Greenwich Village is een lekker relaxed buurtje, met veel eettentjes en helaas wat minder winkeltjes met leuke hebbedingetjes. Zeker met goed weer (zoals nu) is het hier goed toeven en we maken de nodige leuke foto's zoals het gebouw dat altijd in beeld kwam bij Friends als zijnde het woonhuis van de dames.
Ik wil graag naar een winkeltje genaamd "The Inkpad" waar ze stempels verkopen.
Het is een paar blokken verder en dus lopen we ernaar toe. Remco laat mij even een half uurtje de tijd en in dat korte tijdsbestek weet ik een heleboel New York items in mijn mandje te leggen.
Het is een klein winkeltje maar STAMPvol :-)







Blinnie is dus blij en verder noordwaarts lopen we maar weer. We gaan de zoveelste delicatessen zaak in en kijken onze ogen uit naar alle - ook nog eens organische - voedingswaren die hier te koop zijn.
Rijen salades (couscous salades in 10 varianten in verschillende verpakkingsgrootten etc.) tafels vol met kazen uit de hele wereld geïmporteerd  verse groenten die ik nog nooit van mijn leven gezien heb; het is echt ongelooflijk. Omdat we honger hebben en omringd zijn door al dit lekkers kunnen we onszelf uiteraard niet inhouden. Wel houden we het "simpel" en kopen een stokbrood en een stuk Gorgonzola.
Een grote mango smoothie completeert dit culinaire hoogstandje, het enige dat we nu nog nodig hebben is een plekje in zon om het weg te werken!
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan in New York City! We lopen over 5th. Avenue en er zijn hier alleen maar hele grote warenhuizen en nergens een bankje of iets dergelijks.
Als de Gorgonzola al bijna weg wil lopen lopen we langs Madison Square Garden (dat is dus geen park) waar mensen op de rand van brede bloembakken zitten. (op de trappetjes zitten mag niet; overal hangen verbodsbordjes)
Eindelijk kunnen we neerstrijken en ons "broodje kaas" wegwerken (we blijven tenslotte Hollanders)

Na even bijgekomen te zijn zittend in de zon gaan we weer verder. Remco wil graag naar Macey's om een paar shirts te scoren en alhoewel ik dit helemaal niet leuk vindt (kleding shoppen is niet mijn ding) is het af en toe geven en nemen in een relatie natuurlijk. Remco geeft mij ruim de tijd bij het stempelwinkeltje en dus gun ik hem ook zijn lol. Ik zoek een koffiehoekje op in Macey's, trek mijn schoenen uit om mijn zielige voeten even rust te gunnen, schrijf in mijn travel journal en laat Remco rustig shoppen.

Als Rem de nodige kleding gescoord heeft, gaan we terug naar het hotel.
Voor vanavond hebben we gereserveerd bij een hoog aangeschreven restaurant "The Eately" en we willen nog heel even bijkomen. We lopen langs een dierenwinkel waar de etalage vol zit met puppies.
Ooooooh..........wat schattig! Ik wil ze allemaal meenemen!
Het liedje "How much is that doggie in the window?" schiet me te binnen.
Kwijelend sta ik voor de etalage (ik ben bepaald niet de enige), totdat Remco me weer verder sleurt.
"Hondje kopen we later nog wel eens"  :-)

Als ik in het hotel aangekomen op het bed neerplof ben ik binnen 5 minuten in dromenland en snurk ik dat het een lieve lust is (volgens Remco dan maar ik weet niet of hij de waarheid spreekt..)
Een klein uurtje later maakt Remco me wakker: het is half 8 en om 8 uur hebben we gereserveerd bij het restaurant. Alhoewel Remco een aantal overhemden in zijn koffer heeft gestopt, heb ik helemaal geen nette kleding meegenomen. Ik doe daar niet aan op vakanties. Zodoende zal ik toch echt enkel in mijn T-shirtje naar het restaurant moeten en dus besluit Remco dan mokkend maar geen overhemd aan te doen "anders sta ik zo voor schut". Duss.......
We nemen de metro naar het restaurant, het is maar een paar haltes.
Wat duurt het lang voordat de halte eindelijk komt...
Wel gloeiende gloeiende! Zitten we weer verkeerd! De halte die wij hadden moeten hebben is deze metro gewoon snoeihard voorbij gereden. We zitten in een zogenaamde express train naar de buitenwijken.
En dus komen we bovengronds in Brooklyn (!) en besluiten een taxi aan te houden want inmiddels is het al
8 uur geweest.
Een taxi is snel gevonden en die brengt ons als de brandweer "hop over de Manhattan Bridge" naar downtown Manhattan. De taxi chauffeur rijdt echt als een idioot, het lijkt wel of we in een botsautootje zitten, WAAAH! Hij legt ons uit dat de eerste 250 USD die hij verdient voor zijn baas zijn. Wil hij dus zelf ook nog wat verdienen, dan moet hij zo veel mogelijk ritten hebben, zo snel mogelijk rijden.
Sjees, wat een rotbaan...

Om 20.45 uur komen we bij The Eately aan (volkomen aan de geeuwhonger) en verontschuldigen ons.
Ons verhaal wordt glimlachend aangehoord door de gastvrouw en eigenlijk binnen afzienbare tijd is een tafeltje geregeld.
Omdat we straks niet behoeven te rijden, bestellen we bij het diner een lekker Chianti Classico en uiteraard voel ik de wijn zich direct verplaatsen naar mijn knieën en krijg ik de slappe lach.
Niet heel verwonderlijk natuurlijk als je om half 10 's avonds op een lege maag wijn gaat drinken maar ach...
Het is niet overdreven: dit restaurant heeft niet voor niets naam gemaakt in New York (het zit overigens vol met Italianen) Het eten is geweldig, de kaart is volledig in het Italiaans maar uiteraard kunnen we overal uitleg over vragen aan de aardige serveerster.
Zo willen we willen of hier Amerikaanse of Italiaanse porties geserveerd worden. "Italiaanse" wordt er lachend geantwoord. Mooi zo!






Het eten is echt klasse; we genieten met volle teugen.
Na het diner lopen (ik zwalk giechelend aan de arm van Remco :-) we nog even door de bijbehorende delicatessenzaak die zowat een heel huizenblok beslaat, ongelooflijk...
Alhoewel het nu al middernacht is geweest, is de zaak nog steeds open.
Tja, de "City that never sleeps"..
Je zal hier om de hoek wonen, dan kun je nog eens lekker koken!!! (of uit eten gaan natuurlijk)



We willen een taxi aanhouden om terug naar het hotel te gaan maar dat lukt niet. Elke taxi is bezet en dus nemen we maar gewoon de metro terug. We hebben tenslotte ook een klein vermogen (slik) afgerekend bij The Eately dus laten we die gekochte metro weekkaart nou maar benutten!

Terug in het hotel stort ik neer op bed en heb ik nauwelijks nog fut om mijn sszchoenen uit ze ztrekken...
ZZZZZZzzzzz, zga morgzen wel douzzzzen... :-)


1 opmerking:

  1. Ha, ik ben gelukkig niet de enige lekkerbek ;-) Alhoewel ik wel een uitdaging zal zijn voor de gemiddelde chef omdat ik geen melk en melkproducten mag hebben...

    BeantwoordenVerwijderen