woensdag 30 mei 2012

Maandag 7 mei 2012 Beijing


Vandaag zijn we op onszelf aangewezen, met andere woorden: we hebben een vrije dag.
Dat houdt in dat we mogen uitslapen!
Hoewel, uitslapen? Het ontbijt duurt maar tot 09.00 uur dus we moeten er toch minstens wel om 08.00 uur uitkomen. Stel je voor dat ze  net zo strikt zijn als de vorige avond…
Inderdaad, hetzelfde ritueel: inschrijven, voor twee personen, met naam en toenaam, kamernummer, kaartjes controleren.. zucht…
Na het ontbijt gaan we op weg naar de verboden stad. Een taxi kost weinig dus hebben we besloten er eentje aan te houden en zodoende onze energie te sparen voor het bewandelen van het megagrote terrein van de Verboden Stad.
Vervolgens staan we minstens een half uur voor Jan  met de korte achternaam aan de stoeprand want het lukt ons maar niet om een taxi te scoren.
Zelfs een Chinees stel dat het ook probeert, heeft er de grootste moeite mee.
Alle taxi’s vervoeren al passagiers en de weinigen die leeg zijn keren direct het bordje “for hire” om als ze ons zien wuiven (dat betekent dan toch juist dat ze beschikbaar zijn???)
In ieder geval; ietwat geïrriteerd lopen we naar het hotel terug om een taxi te bestellen.
Ja hoor, dat kan geregeld worden, en wel als volgt:
Een mannetje van het hotel loopt ons mee naar de straatkant, houdt een taxi aan, en wij stappen in.
Oké… mis ik iets hier? J Maakt niet uit, we zijn op weg!

Als de taxi chauffeur ons heeft afgezet dichtbij de Verboden Stad blijkt dat we aan de verkeerde kant van de Verboden Stad staan en dat de entree via de andere kant is, de entree aan het Tianmen Plein.
(En dat wist die taxi chauffeur niet? vreemd…)
Dat is een behoorlijk eind lopen. We worden werkelijk BELAAGD door hordes kerels die ons een ritje in een Riksja willen aansmeren en ons van alles willen verkopen, ze schreeuwen en versperren ons de weg. Ze zitten zelfs aan ons (voornamelijk aan Remco) en ondanks dat we ons anders voorgenomen hadden, maakt dit je behoorlijk PISSIG.
Remco deelt hier en daar wat porren uit en we vervolgen onze route, weg uit de menigte.
Op de hoek van de volgende straat staat in alle rust een Riksja rijder te niksen en die spreken we aan in de hoop dat hij ons naar het Tianmen plein kan brengen. Dat kan, voor 3 yuan, dat ons een redelijke prijs lijkt, vooral omdat al die andere Riksja rijders dat ook vroegen en de taxi rit 25 yuan kostte. Een lang verhaal kort:  als we uit de Riksja stappen is de prijs ineens 300 yuan wat echt volslagen belachelijk is, en wordt er een tweede Chinees bijgehaald.
Zelden heb ik Remco zo hard horen schreeuwen. Heel erg kwaad was hij. En ik ook J
Afzetters! Dat gaan we dus mooi niet betalen, zijn ze nou helemaal achterlijk geworden?

Afijn, uiteindelijk komen we dan bij de Verboden Stad aan, enigszins oververhit, dat wel, maar dat er tegenwoordig zelfs een audio-tour genoten kan worden in het Nederlands is natuurlijk wel weer verrassend J Overigens hebben ook hier weer grote moeite om de ingang van de Verboden Stad te vinden omdat overal bordjes “Palace Museum” staan, dat achteraf hetzelfde blijkt te zijn.
Sjee zeg, kan dat niet wat duidelijker aangegeven worden? Je ziet drommen mensen dus denkt dat je er bent, maar overal alleen borden in het Chinees en het enige bord dat Engels spreekt (!) zegt “Palace Museum” … (Verboden Stad mag zeker niet meer?)
Het complex is enorm, dat toont de gekochte kaart duidelijk. Alle tuinen en ieder plekje bewandelen zou niet te doen zijn, dus kiezen we maar voor het geijkte pad en gaan “middendoor” dus door alle tempels heen.
Alweer is het bloedheet en nergens op de immense pleinen voor de tempels staan bomen. Die mochten destijds niet aangeplant worden, want bomen zouden de tempels minder indrukwekkend maken.
Het is indrukwekkend om op dit terrein te lopen als je het al zo vaak op TV hebt gezien en je er nu zelf in het echt bent. De grootte is opvallend. Hoewel je weet dat er gesproken wordt over een “stad” verwacht je toch niet dat het ZO groot is.
We lopen en lopen, totdat onze voeten er pijn van doen.
Dan zien we ergens een bordje met “ham & cheese sandwich” erop!  WAAR? Jaaaa, lekker!
In het bijbehorende koffietentje bestellen we gretig twee stuks om daarna het desillusionerende antwoord “finished” te krijgen. Mopper de mopper.. L
Nou, dan gaan we maar even ergens in een stuk tuin zitten, mensen kijken, altijd leuk.

Het valt me nu eigenlijk pas op dat je inderdaad alleen echtparen ziet met EEN kind.
Niet zo raar natuurlijk, vanwege de 1-kind-politiek van China.
We hebben Suzan hier al eerder naar gevraagd (Suzan, 29 jaar, heeft 1 dochter van 7 jaar oud) en die vertelde zonder omhaal dat er wel uitzonderingen zijn.
Zo is het fijn dat als je kind een ongeluk krijgt, of doodgaat aan een ziekte, je een tweede kind “mag”.
Ik vind dit toch wat vreemd klinken, maargoed, het schijnt zo te gaan hier.
Oh ja, ook als je gaat scheiden, of je partner sterft en je vind een nieuwe partner, dan “mag” je met die partner ook nog een tweede kind…
Hier en daar zien we kleine kindjes lopen die een scheur in hun broek lijken te hebben aan de achterkant, en zodoende zien we hun luier, maar meestal hun blote billen.
Feitelijk is gewoon de kruisnaad van deze broekjes niet dicht gestikt.
Het doel is al snel duidelijk: als je kind nodig moet, pak je het op, vouw je het in een hurkhouding waardoor de billen bloot komen en de rest laat zich raden… J
Gewoon, tussen de mensen, desnoods midden op een plein, het maakt niet uit.
Rare jongens die Snezen!

In het stuk tuin waarin wij zitten staan cipressen, sommige heel mooi in elkaar geleid.
Dat staat voor eenheid, een soort yin en yang. Chinezen hebben overal een betekenis voor. Elke plant, elk dier, elke kleur betekent wel wat. Soms gaat het wel wat ver vinden wij, maar ach, wie zijn wij om te oordelen over deze al duizenden jaren bestaande cultuur?
De Snezen om ons heen poseren overal -  niet gehinderd door enige gene – voor elkaars camera.
De meest absurde poses worden aangenomen terwijl hele drommen staan toe te kijken.
Het is een ongewoon fenomeen voor ons Westerlingen die zich toch al gauw schamen voor het een en ander. Vooral, als de hele wereld mee lijkt te kijken J

Nadat ik in een klein winkeltje in een van de tuinen wat leuke prullen heb gekocht voor in de kerstboom (wij hebben een internationale kerstboom) maar helaas de felbegeerde draak nog niet heb kunnen scoren, houden we de Verboden Stad voor gezien.

We steken de straat over en willen door een aldaar gelegen park heen lopen (op de kaart zien we dat we dan precies uitkomen waar we willen) maar hè, we worden terug gedirigeerd.
Kaartje kopen aub! Oké, eh.. prima dan.
We lopen door het park dat volstaat met prachtige Pioenrozen en zien overal Snezen met grote lenzen foto’s maken van de Pioenen. Her en der lopen bewakers die de fotografen in de gaten houden en terugroepen als zij de euvele moed hebben om zich tussen de rozen te begeven en dus van het pad afwijken.
Ergens zit een vrouw op een voor ons onbekend instrument te spelen maar ze kan nog niet aan een talentenjacht deelnemen want vooralsnog tovert ze er een geluid uit dat beslist niet omschreven kan worden als zuiver.


Ergens bij een kiosk in het park staat een display buiten met daarop kaartspellen uitgestald. Op veel van de kaartspellen (voor het populaire pokerspel) zijn beeltenissen van Mao en zijn consorten afgebeeld. Een jonge man komt naast mij staan en wijst op de beeltenis van Mao, hij zegt er verder niets bij. Daarom zeg ik maar “Mao”
De man knikt; “Mao is good”, en hij steekt daarbij zijn duim op.
Vervolgens wijst hij naar meer beeltenissen van voor mij onbekende personen en noemt hun namen op. De bedoeling is blijkbaar dat ik ze herhaal, dus dat doe ik braaf. Telkens als ik de naam nazeg, volgt “also good”.
Uiteindelijk wandelt hij tevreden weg. “Zo, weer een Westerling opgevoed”, denkt hij waarschijnlijk.


Aan de andere kant lopen we het park uit en komen zo in een drukke straat terecht.
Ergens marcheert een groep militairen over de stoep en aan de andere kant van de straat staat een groep mensen met dezelfde kleur T-shirt aan en een vlaggetje in de hand in rijen opgesteld.
Voor de groep staat iemand die met het vlaggetje voordoet welke bewegingen ze moeten maken, het geheel ziet er nogal knullig uit. Maar, we blijven positief; het wordt uiteindelijk vast een geweldige opvoering!

We komen langs warenhuizen en langs een groepje jongetjes dat heel wreed een zielig eendenkuikentje met een stokje zitten te sarren. Bah, dat wil ik niet zien, gauw doorlopen.
We passeren een grote winkel die helemaal versierd is met Kerstornamenten; bovenop het gebouw zitten grote Kerstmannen en dat maakt mij nieuwsgierig naar wat er binnen verkocht wordt.
Nou, daar komen we al snel achter als we binnenstappen: helemaal NIETS dat ook maar in de verste verte met Kerstmis te maken heeft. Rare Snezen….
Er is van alles te koop: huishoudelijke artikelen, kantoor artikelen, kleding, noem maar op.
Leuk om te zien, dat wel, want alles is bovenop elkaar gestouwd en je moet je door nauwe gangetjes die berekend zijn op smalle Chinese lijfjes bewegen om alles te kunnen zien.
Hier lopen we wat rond en daarna vervolgen we onze weg terug naar het hotel.
Opeens lopen we langs een “speelplaats” met een hekwerk eromheen.
Alhoewel het eruit ziet als een kinderspeelplaats met toestellen blijkt het bij nader inzien een plek louter ter vermaak van volwassenen te zijn. Er staan fitnesstoestellen die stuk voor stuk  gebruikt worden door tanig ogende oude mannetjes, er zijn vier tafeltennis tafels  die alle vier bezet zijn, er wordt druk gepokerd en mahjong gespeeld en het is een gezelligheid van belang.
Nergens graffiti, niets is stuk, niets is vies.

Inmiddels begint een blaar op  mijn linkerteen pijnlijk op te zwellen en bovendien zijn we moe en hebben we honger; het wordt tijd om een einde aan de dag te breien.
Vanmorgen hebben we het over pizza gehad omdat we ergens een eettentje zagen dat “Lakers” heette en adverteerde met pizza.
Nu we er langs lopen op weg terug naar ons hotel besluiten we de pizza’s te gaan uitproberen.
Alleen, hoe maak je een pizza zonder kaas? Wel, het antwoord is simpel: iedere pizza die op het menu staat, wordt bereid met mozzarella (blijkbaar de enige kaas die men kent in China)
Desalniettemin smaakt de pizza die ik bestel prima en ook Remco is blij met zijn burger met friet.
De giechelende serveerstertjes spreken geen woord Engels maar zijn wel zeer leergierig. Remco’s iphone met vertaling in het Chinees erop vinden ze helemaal geweldig en ze blijven bij onze tafel rondhangen voor nog meer “Engelse les”
Als dessert bestellen we Tiramisu dat nog totaal bevroren blijkt te zijn als het geserveerd wordt.
Het lepeltje krijgen we er niet eens in gestoken! Dus maar een kwartiertje wachten (ik schrijft in mijn travel journal en Remco speelt met zijn iphone) en dan blijkt de ontdooide Tiramisu nog heerlijk te smaken ook!
We vragen de goedlachse serveerstertjes naar de uitspraak van “Zaijiang” (tot ziens) en dat wordt voor ons een keer of 100 voorgezegd.
De uiteindelijke tip die we hen geven willen ze niet aannemen en ze zwaaien ons uit tot de hoek van de straat. Wat grappig!

Morgen moeten we  om 06.00 uur op, dus nu is het douchen, koffer dichtdoen en slapen.
ZZZZzzzzz
Verboden Stad







Mooie dakpannen




Kaartspellen met verschillende plaatjes erop
Park in Beijing

Musicerende vrouw in het park
Deze plantjes moeten nog uitgepoot worden


"Speelplaats" voor volwassenen
Oefenen op straat
Je zou toch verwachten dat ze Kerstpullen verkopen...
Maar nee... Rare Snezen!!!
Wel China-prullaria; ook leuk!!!
Chinese Chess op straat\
Chinees warenhuis (voor zijde)




3 opmerkingen:

  1. Gaaf verhaal weer geworden Belinda! En prachtige foto's, om van te kwijlen ;-) Alleen de videofilmpjes doen het niet :( Als je ze aanklikt zegt ie dat het een private video is....En ik ben toch wel errug benieuwd naar die dame met dat strijkinstrument ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wauw belinda en Remco, wat hebben jullie een fantastische reis gemaakt, prachtige foto's en filmpjes. dat moet wel genieten geweest zijn, nu nog lekker lang nagenieten en dan nog alles scrappen!
    @ leuk dat je ons mee laat genieten, bedankt daarvoor !!
    lieve groetjes Ria S.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. JE verhaal klinkt erg leuk. Krijg ook zin om daar op vakantie te gaan. En ik ben niet zo van de verre reizen, dus dat is een groot compliment hoor!
    Ga de andere verhalen ook zeker lezen. Bedankt voor het laten meegenieten.

    BeantwoordenVerwijderen