Maandag 13.05.13
Wachten is onderdeel
van elke reis; wachten om in te kunnen checken, wachten om door de douane te
mogen, wachten op het openbaar vervoer enz. enz.
Ik houd niet van
wachten, ik ben een ongeduldig type. Gisteren werd mijn geduld echter danig op
de proef gesteld:
Nadat we een goede
vlucht hadden gehad – de tijd was voorbij gevlogen vanwege een sympathieke
medepassagier die woonachtig in Brooklyn bleek en voor ons veel tips had –
landden we op JFK Airport in New York.
Na de landing stond iedereen
op en wachtte in het gangpad om uit te mogen stappen. Dit bleek echter niet zo
eenvoudig omdat men het niet voor elkaar kreeg om de vliegtuigslurf (zo’n ding blijkt
officieel een aviobrug te heten) aan te sluiten op het vliegtuig. Na een minuut
of tien werd omgeroepen dat een monteur onderweg was en werd aan iedereen
vriendelijk verzocht weer te gaan zitten.
Ik ka het niet laten; in het vliegtuig begin ik al in mijn travel journal te schrijven... |
Uiteindelijk werd het
probleem toch nog relatief snel opgelost en konden we het vliegtuig verlaten.
Daarna wachtte ons echter een grotere beproeving….
We kwamen in een
overvolle hal terecht met ellenlange rijen wachtende mensen die de douane
wilden passeren. Zo nu en dan werd omgeroepen dat de wachttijd erg langs was
(goh) en werd om begrip gevraagd. Dat begrip was er bij veel mensen niet omdat
veel loketten onbemand bleven en
zodoende duizenden mensen wachtten en wachtten
terwijl slechts een paar douane beambten moesten zorgen dat de rijen korter
werden… :-(
Uiteindelijk hebben we ruim anderhalf uur in
de rij gestaan voordat we douane mochten passeren en daarna was onze shuttlebus
naar het hotel uiteraard ook al vertrokken dus moesten we bijna een uur wachten
op een volgende. Deze shuttlebus kwam in een lange file terecht omdat we
blijkbaar in de spits terecht kwamen (op zondag??)
Toen we bij het hotel
arriveerden waren we totaal gesloopt, we waren toen al meer dn 24 uur op, dus
van een avondprogramma is niet veel meer gekomen.
Bij de receptie lagen wel de door mij bestelde tickets voor de wedstrijd van de New York Yankees klaar, daar werd ik dan wel weer vrolijk van :-)
Bij de receptie lagen wel de door mij bestelde tickets voor de wedstrijd van de New York Yankees klaar, daar werd ik dan wel weer vrolijk van :-)
Vanochtend, maandag 13 mei, moesten we ons om half 10
melden bij de biking tour company op 124th. street in Harlem. Na een goed maar
prijzig ontbijt in het hotel togen we naar het dichtstbijzijnde metro station –
Columbus Circle – vanwaar we onze
bestemming reisden. Er scheen een
stralende zon maar helaas waaide er ook een zeer koude wind. De biking tour
company was snel gevonden en we kregen onze helmen uitgereikt. Amerika zou
Amerika niet zijn als we niet ook een formulier zouden moeten tekenen waarin de
company zich tegen van alles en nog wat indekte ingeval er onderweg iets zou
gebeuren.
De groep bleek te
bestaan uit Rebecca uit San Francisco, Eric uit Minnesota en een familie, Gary,
Diane en dochter Lauren uit California.
Twee gidsen zullen met ons meegaan: Johannes (oorspronkelijk uit Duitsland
afkomstig maar al jaren inwoner van New York) die voorop gaat en onderweg
allerlei informatie geeft en Danny (oorspronkelijk afkomstig uit Italië maar
ook al jaren woonachtig in New York) in de achterhoede.
vlnr achterste rij: Gary, Belinda, Remco, Eric vlnr voorste rij: Rebecca, Diane, Johannes en Lauren |
Op zeer efficiënte
wijze leidden ze ons door het verkeer. Zodra Johannes een straat oversteekt,
rijdt Danny achteraan midden op de weg daardoor de achteropkomende auto’s tot
stilstand dwingend (soms tot groot ongenoegen van de bestuurders!). Ook als we
een bocht nemen, fietst Danny in een grote cirkel langszij daarbij ons
afschermend van het verkeer.
Keurig geregeld
natuurlijk zoals die twee mannen dat doen maar ondanks het ontbreken van
fietspaden vinden we het heel redelijk te doen om hier te fietsen. In Nederland
zijn we best wat gewend en hier zouden we best ook wel op eigen gelegenheid
kunnen fietsen!
Vanaf de 124ste
street rijden we westwaarts richting de Hudson en volgen dan “The Waterfront”
een heel stuk noordwaarts. Het is leuk om hier in Upper Manhattan te zijn omdat
je hier normaal gesproken toch niet zo gauw zou komen. We fietsen onder de
George Washington brug door en maken een korte stop bij “The little red
lighthouse” dat blijkbaar uit een bekend Amerikaans kinderboek komt. Wat
grappig is, is dat naast het vuurtorentje een kinderklasje zit dat voorgelezen
wordt uit dit boek.
Onze fietstocht leidt
door groene parken, door drukke straten,
langs honkballende kinderen, over asfalt en over
“cobblestones”(kinderkopjes)
TheLlittle Red Lighthouse |
Af en toe moeten we zo’n
stijl stuk klimmen (voornamelijk in de parken) dat 7 versnellingen niet genoeg
blijken. Gelukkig stapt zelfs Rebecca uit het heuvelachtige San Francisco af,
dus we hoeven ons niet te schamen voor onze conditie ;-)
Was het stuk lans de
Hudson echt een verdomde koud stuk om te fietsen; na een klim heb je geen last
meer van de kou en zweet je je een ongeluk (ieder nadeel heb ze voordeel)
Over de Broadway Bridge
fietsen we the Bronx binnen en stoppen ergens voor een “coffee to go”
Verrekte koud langs de Hudson; Johannes vertelt het een en ander |
Rond half 1 lunchen we
bij een restaurant genaamd “Malecon” waar we een tafel vol met gerechten
voorgeschoteld krijgen. Alles is van Amerikaanse proporties dus echt veel te
veel, maar het smaakt wel allemaal heel erg goed. Voor het eerst van mijn leven
eet ik gefrituurde plantains (die het midden houden tussen een banaan en een
courgette) en yakka’s, waarvan ik echt niet weet wat het is (een aardappel? Een
groente?) in ieder geval smaken ze
prima!
Daarna vervolgen we
onze tocht noordwaarts; het meest noordelijke punt dat we bereiken is het Van
Cortandt Park. (Van Cortlandt was de eerste burgermeester van New York die ook
in New York geboren was, dus de zoon van immigranten)
Lunch bij Malecon |
Dit park is ruim vijf
keer zo groot als Central Park dat op zich toch al helemaal geen klein parkje
is ;-)
Tegen de tijd dat we
even afstappen om het Van Cortlandt Mansion te bezoeken doen onze billen al
behoorlijk zeer, maar we fietsen nog de hele middag dag door (tot half 6!).
We komen langs de cottage waar Edgar Allen Poe heeft gewoond en onze gids Danny draagt ter plaatse een gedicht voor dat door Poe geschreven is.
Van Cortlandt Mansion |
We komen langs de cottage waar Edgar Allen Poe heeft gewoond en onze gids Danny draagt ter plaatse een gedicht voor dat door Poe geschreven is.
Huisje van Edgar Allen Poe |
Zowel Danny als
Johannes onze gidsen wonen in the Bronx, beiden vertellen ze ons dat zowel
Harlem als the Bronx niet meer de slechte buurten zijn zoals ze 30 jaar geleden
bekend stonden.
Mensen uit Lower
Manhattan waagden zich toen niet in deze overwegend zwarte buurten, maar
gelukkig is die tijd voorbij.
Eekhoorntjes steken de
straat over tussen het drukke verkeer door om aan de overkant ergens in een
klein parkje te verdwijnen. Rijen schoolbussen vervoeren schoolkinderen en
ergens in een parkje zien we een vader zijn zoontje leren hoe een honkbal te
vangen.
Johannes laat oude foto's zien |
Overal zien we
Nederlandse namen op straatnaambordjes en winkels, eigenlijk is dat toch wel heel
grappig.
Bij een Italiaanse specialiteitenmarkt maken we een stop; hier is werkelijk ALLES uit Italie te verkrijgen, geweldig gewoon.
Alles wordt rechtstreeks uit Italië geïmporteerd, uiteraard doordat de Italiaanse gemeenschap in New York heel groot is. Overal vind je dit soort markten en winkels en echt, je kijkt je ogen uit en het water loopt je in de mond :-)
Danny tracteert op balletjes verse Mozzarella (die kaas die in Nederland altijd smakeloos is) en die smaakt echt heerlijk!
Zo af en toe loeien de
sirenes van de NYPD ergens op om dan weer in de verte weg te sterven.
Remco in de Italiaanse markt |
Een kind krijgt een
uitbrander van zijn moeder op het trottoir “Don’t be a follower; be a leader!
You know what I mean?”
Als we uiteindelijk
aan het einde van de tocht gekomen zijn stappen we kreunend en steunend van
onze fietsen; alles doet pijn!
We maken nog wat
groepsfoto’s, wisselen e-mailadressen uit en nemen afscheid.
Eenmaal terug op de
hotelkamer gebeurt hetzelfde als gisterenavond: het is pas 19.00 uur maar we
gaan op bed liggen en zijn snel vertrokken.
Als we na een uurtje
wakker worden besluiten we niet meer de deur uit te gaan omdat we daarvoor
simpelweg te moe zijn. We zetten een potje thee, eten een zak M&M’s leeg
(eten hoeft niet, we zitten nog vol van de overdadige lunch) en kijken naar een
wedstrijd van de Yankees op de TV.
Om half 11 Amerikaanse
tijd gaan de lichtjes uit; morgen weer een dag!
De fietstocht hebben we gedaan via http://bikethebigapple.com/ en is echt een aanrader. Kijk op hun website!
De fietstocht hebben we gedaan via http://bikethebigapple.com/ en is echt een aanrader. Kijk op hun website!
Klinkt als een goed besteedde eerste dag!
BeantwoordenVerwijderenBlijft gaaf, fietsen door NYC! Als ik er ooit weer een keer kom, ga ik dat op zeker doen! Klinkt als een geslaagde eerste dag :-)
BeantwoordenVerwijderen