zaterdag 2 juni 2012

Woensdag 9 mei 2012 Xi'an

Om half 9 komt Sherry ons halen en uiteraard staan we paraat. Volgens Sherry zou het vandaag wel eens kunnen gaan regenen (huh?) dus we nemen onze lichtgewicht regenjacks mee. (Zaten die dus ook niet voor niets in de koffer) en een geleende paraplu van het hotel. (uiteraard moet ik daarvoor een bonnetje tekenen; kamernummer, naam..)
We gaan op weg naar het Terra Cotta leger dat ongeveer op een uur rijden afstand van het hotel ligt. Op de weg erheen zullen we tevens de fabriek bezoeken waar ze replica’s maken. Het hele gebied rondom Xi’an leeft van het Terra Cotta leger; de ontdekking door een boer van het leger in 1974 heeft de streek geen windeieren gelegd.
We rijden over een tolweg en ja hoor; ook hier weer 6 mensen voor een job die 1 persoon kan doen! In het tolhuisje zit een vrouw die vriendelijk verlegen naar me lacht maar buiten bij de tolpoort staan ook vier (!) jonge mensen die eerst kaartjes aan elkaar geven en ze vervolgens aan ons geven, en dat dan weer aanvinken op een papiertje.. enz.enz.
(en dan heb ik het dus over EEN rijbaan. Dus bij IEDERE rijbaan staan vier mensen buiten)
Afijn, het bezoek aan de fabriek is interessant. Er worden hier replica’s van de terra cotta beelden gemaakt via een ingewikkeld proces. Zo worden de beelden bijvoorbeeld zes dagen in de oven gezet, en als de oven daarna opengebroken wordt, moet de boel eerst twee dagen afkoelen voordat het eruit gehaald kan worden. Er worden hier trouwens niet alleen beelden gemaakt, maar er worden ook tapijten geweven en tevens worden de bekende Chinese lakmeubels in deze fabriek gefabriceerd. Deze meubels worden ingelegd met jade en zien er werkelijk schitterend uit. Wat een monnikenwerk! We zien de “meester-schilder”  van de fabriek aan het werk: heel minutieus beschildert hij figuurtjes van jade die al in de meubels zijn ingelegd. Onnodig te zeggen dat deze spullen allemaal erg kostbaar zijn en de dame die ons rondleidt verzuimt dan ook niet om  toch maar vooral de prijs bij elk item  te noemen. Het is duidelijk: er moet gekocht worden.

Tja, en ook wij gaan overstag: we vinden het toch wel erg leuk om een Terra Cotta beeld thuis te hebben als aandenken en zoeken na lang beraad een mooi exemplaar uit. Dit beeld wordt voor ons verzonden naar Nederland, dus we hebben wat om naar uit te kijken als we thuis zijn!
Natuurlijk probeert de verkoopster ons een groter beeld aan te smeren dan hetgeen we willen kopen maar dat is dan ook meer dan twee keer zo duur. Ja maar, dan kan er wel 20% korting af. Mits we ons willen inschrijven op een lijst van bezoekende Australiërs die de fabriek ook aandoen. 20% korting mag alleen aan groepen gegeven worden dus dan moeten we officieel tot de groep Australiërs behoren. Men geeft hier dus openlijk toe “the Government”  om de tuin te leiden…
Nee hoor, wij houden het lekker bij het kleinere beeld want dat is groot genoeg voor ons J

Nog even buiten lekker toeristische foto’s maken bij beelden die daar speciaal voor zijn neergezet en dan verlaten we de fabriek en gaan we op weg naar het daadwerkelijke Terra Cotta Leger.
De boer die in 1974 de ontdekking van het Terra Cotta leger op zijn land deed leeft nog steeds en geeft op sommige dagen signeersessies op het terrein van het tentoongestelde leger. We hebben geluk; vandaag zit hij te signeren! Dus kopen we een boek en zet hij zijn naam voorin (wel jammer dat we het niet kunnen lezen). En een foto van hem maken mag ook niet; meneer is op zijn privacy gesteld. Overigens, in het hele boek wordt de beste man met geen naam genoemd…

Eerst krijgen we een introductiefilm te zien van 10 minuten. We kijken staande in een ruimte waarin de film rondom ons op een scherm geprojecteerd wordt. De kwaliteit is niet best en hele stukken doek doen het niet…eh…
Daarna gaan we dan toch echt naar binnen. Eerst naar pit (kuil) 1, dat is de bekendste.
Hier staan onnoemelijk veel Terra Cotta Warriors opgesteld; ze staan op de plek waar ze ontdekt zijn en het museum is er later overheen gebouwd.
In pit 1 staan meer dan 1000 Terra Cotta Warriors en het is moeilijk te geloven dat al die moeite is gedaan ter meerdere glorie van slechts een persoon.
Even heel in het kort: die persoon is de eerste keizer van China uit de Qin dynastie, QinShiHuangDi (doe vooral geen moeite om dat te proberen uit te spreken).
Deze man die zichzelf uitriep tot eerste keizer van China leefde van 259  tot 210 voor Christus en was de stichter van de Qin dynastie.
Toen hij aan de macht kwam op zijn 22e jaar, begon hij onmiddellijk met de bouw van zijn mausoleum dat meer dan 40 jaar heeft geduurd. (Toen hij op zijn 50e onverwacht stierf, was het graf nog niet gereed).  Zijn zoon kwam aan de macht als tweede keizer van de Qin dynastie en hij verordonneerde o.a. dat alle vrouwen van zijn vader die geen kinderen hadden, de overleden keizer zouden volgen in zijn graf. Tevens zijn vele hoogwaardigheidsbekleders vermoord en in het graf begraven en tenslotte vele duizenden arbeiders die aan het Mausoleum hadden gewerkt levend met de keizer begraven.
Een bizarre geschiedenis, die moeilijk te bevatten is als je in het museum staat en naar al die Terra Cotta beelden kijkt. Tot nu toe zijn er zo’n 8000 opgegraven; ze dienden waarschijnlijk om de keizer te vergezellen in zijn onsterflijkheid.

Afijn, we schieten hier natuurlijk heel wat foto’s en Sherry voorziet ons van veel informatie. Pit 1 is goed verlicht waardoor foto’s maken mogelijk is, helaas is dat bij Pit 2 en 3 niet het geval. Bij Pit 3 is zelfs relatief weinig te zien omdat hier nog veel Terra Cotta Warriors niet opgegraven zijn. Het is namelijk zo dat de beelden prachtig beschilderd waren toen ze boven de grond kwamen maar ondanks allerlei conserverings technieken binnen een jaar hun kleur kwijt waren. Sherry vertelt dat China dus de overige nog niet opgegraven warriors onder de grond wil laten tot er een techniek ontwikkeld is waarbij de kleur van de beelden behouden kan worden. Goh, men is zo ver in techniek heden ten dage, ik kan me bijna niet voorstellen dat die kleur behouden niet mogelijk is, opper ik aan Sherry. Nou, die techniek bestaat inderdaad ook wel, o.a. de VS heeft de beschikking over deze techniek, maarja, China wil het graag zelf ontwikkelen en het niet aan de VS vragen… dus….
Tja.


Na het museum gaan we lunchen bij een plaatselijk  restaurant en Sherry verontschuldigt zich voor het toeristische karakter van het restaurant. Het is nu eenmaal niet anders, de hele omgeving van Xi’an profiteert van dit Terra Cotta Leger. De parkeerplaats is bizar groot en staat vol met honderden touringcars. Op het eten is overigens niets aan te merken en natuurlijk is het weer veel te veel voor drie personen. Onder het eten ontspint zich een discussie over het privéleven van Sherry. Ze leeft op dit moment gescheiden van haar man – als proefscheiding – en wil eigenlijk graag met haar zoontje naar Canada emigreren. Ze wacht echter al 7 jaar op een visum om naar Canada te mogen vertrekken. Makkelijk is het blijkbaar dus nog steeds niet om uit China te vertrekken.

Dit wordt een drukke dag; na de lunch springen we de auto weer in en rijden we terug naar Xi’an, hier gaan we een “Medicine Market”  bezoeken.
Dit blijkt een aantal straatjes te zijn met daarover een dak gebouwd, waar allerlei griezelige dingen te koop zijn. Wat te denken van gedroogde slangen, schorpioenen, kikkers en hagedissen? En doet u mij er dan ook nog maar een pondje gedroogde duizendpoten bij.
Eh.. J

Daarna weer in de auto en naar de mooi gerestaureerde stadsmuur van Xi’an alwaar we een fietstochtje gaan ondernemen (op de stadsmuur welteverstaan)  Het is nog steeds helemaal bewolkt en zo’n 33 graden en ik voel me ontzettend vies maar ach, een mens fietst niet ieder dag op de stadsmuur van Xi’an dus lachen voor de camera!
Op het filmpje is het niet zo goed te verstaan maar ik zeg dus : “Leuk fietsen op zo’n Chinese fiets, ik kan met mijn knieën trappen!”


Het tochtje is kort maar leuk en onderweg maken we nog wat foto’s vanaf de muur.
Als we de fietsen in moeten leveren alweer VIER mensen in dienst die dat in goede banen moeten leiden:
- tafeltje 1 met twee jongens eraan: jongen 1 neemt de fiets aan, zet hem weg. Jongen 2  geeft je daarvoor in de plaats een ticket, daarna word je naar de overkant van de straat verwezen.
- tafeltje 2 met twee meisjes eraan: meisje 1 neemt je ticket van je aan. Meisje 2 geeft je je borgsom van 100 yuan terug (12 Euro) Dus…

Nu willen we wel heel graag terug naar het hotel want we zijn kapot en vanavond staat er ook nog een theater bezoek op het programma. We willen douchen en even op bed liggen.
En dat doen we dus ook, we krijgen hiervoor een uurtje de tijd terwijl Sherry op ons wacht in de lobby van het hotel (voelt toch een beetje vreemd)

Daarna gaan we de auto weer in en worden we naar het theater gereden. Sherry brengt ons naar onze tafel en “checkt ons in” wat erg lang duurt (geen idee waar ze het allemaal over hebben). Daarna gaat ze naar huis; de chauffeur zal ons na de show oppikken en bij het hotel afzetten. Prima!

Eerst volgt een diner van allerlei verschillende dumplings; echt heerlijk!
Daarna begint de show met kleding en muziek uit de Tang Dynastie. Het moet gezegd: het ziet er werkelijk fantastisch uit. De muziek, tja, daar moet je van houden (ik hoef er geen CD van te hebben) maar bijzonder is het natuurlijk wel. Vooral al die instrumenten die je nog nooit gezien hebt…
De aankleding is echt overweldigend mooi en ik neem veel foto’s die tot mijn stomme verbazing nog redelijk gelukt blijven te zijn ook achteraf.






Na de show zwaait de chauffeur naar ons in de hal en daarna brengt hij ons netjes terug naar het hotel.
Douchen, slapen en zzzzzzzzzzz………

Foto's maken bij de fabriek van het museum


Fabricage van Terra Cotta Warriors op grote schaal

En  op ware grootte (je kunt je eigen hoofd laten beeldhouwen)


De "meester-schilder" die ingelegd jade beschildert
Peperdure lak-meubels, ingelegd met jade


Twaalf uur per dag achter een weefgetouw op een houten plankje zittend
Ons beeld!
Het daadwerkelijke museum; pit 1
Duizenden Terra Cotta Warriors
Zover je kunt kijken...



Dit is het "hospital", warriors die nog in elkaar gepuzzeld moeten worden
Pit 2: aanzienlijk minder licht


Platgespalkte hagedissen
Slangen
Kleine schorpioenen
Straatje met overal "medicijnen"

Emmer gedroogde kikkers
Duizendpoten (of zoiets)

Afgekeurde parels (niet mooi van vorm)
Duizendpoten bundelen
Sherry en Belinda
Overal aan ruiken
Slangevel
Grote zak slangevel waar kinderspeelgoed gewoon bovenop ligt
Belinda op de fiets op de stadsmuur van Xi'an

En Remco uiteraard ook

Zicht vanaf de stadsmuur

Nieuwe huizen in oude stijl naast de stadsmuur

Veel mensen voor een 1-persoons job
Naar het Theater
Gestoomde dumplings in rieten mandjes opgediend
Prachtige kostuums tijdens de Theater-Show
Met zang en dans uit de Tang dynastie






Nog even gauw de foto's op de netbook zetten













Geen opmerkingen:

Een reactie posten