We gaan op weg naar het Terra Cotta leger dat ongeveer op
een uur rijden afstand van het hotel ligt. Op de weg erheen zullen we tevens de
fabriek bezoeken waar ze replica’s maken. Het hele gebied rondom Xi’an leeft
van het Terra Cotta leger; de ontdekking door een boer van het leger in 1974
heeft de streek geen windeieren gelegd.
We rijden over een tolweg en ja hoor; ook hier weer 6 mensen
voor een job die 1 persoon kan doen! In het tolhuisje zit een vrouw die
vriendelijk verlegen naar me lacht maar buiten bij de tolpoort staan ook vier
(!) jonge mensen die eerst kaartjes aan elkaar geven en ze vervolgens aan ons
geven, en dat dan weer aanvinken op een papiertje.. enz.enz.
(en dan heb ik het dus over EEN rijbaan. Dus bij IEDERE
rijbaan staan vier mensen buiten)
Afijn, het bezoek aan de fabriek is interessant. Er worden
hier replica’s van de terra cotta beelden gemaakt via een ingewikkeld proces.
Zo worden de beelden bijvoorbeeld zes dagen in de oven gezet, en als de oven
daarna opengebroken wordt, moet de boel eerst twee dagen afkoelen voordat het
eruit gehaald kan worden. Er worden hier trouwens niet alleen beelden gemaakt,
maar er worden ook tapijten geweven en tevens worden de bekende Chinese
lakmeubels in deze fabriek gefabriceerd. Deze meubels worden ingelegd met jade
en zien er werkelijk schitterend uit. Wat een monnikenwerk! We zien de “meester-schilder” van de fabriek aan het werk: heel minutieus beschildert
hij figuurtjes van jade die al in de meubels zijn ingelegd. Onnodig te zeggen
dat deze spullen allemaal erg kostbaar zijn en de dame die ons rondleidt
verzuimt dan ook niet om toch maar
vooral de prijs bij elk item te noemen.
Het is duidelijk: er moet gekocht worden.
Tja, en ook wij gaan overstag: we vinden het toch wel erg
leuk om een Terra Cotta beeld thuis te hebben als aandenken en zoeken na lang
beraad een mooi exemplaar uit. Dit beeld wordt voor ons verzonden naar
Nederland, dus we hebben wat om naar uit te kijken als we thuis zijn!
Natuurlijk probeert de verkoopster ons een groter beeld aan
te smeren dan hetgeen we willen kopen maar dat is dan ook meer dan twee keer zo
duur. Ja maar, dan kan er wel 20% korting af. Mits we ons willen inschrijven op
een lijst van bezoekende Australiërs die de fabriek ook aandoen. 20% korting
mag alleen aan groepen gegeven worden dus dan moeten we officieel tot de groep
Australiërs behoren. Men geeft hier dus openlijk toe “the Government” om de tuin te leiden…
Nee hoor, wij houden het lekker bij het kleinere beeld want
dat is groot genoeg voor ons J
Nog even buiten lekker toeristische foto’s maken bij beelden
die daar speciaal voor zijn neergezet en dan verlaten we de fabriek en gaan we
op weg naar het daadwerkelijke Terra Cotta Leger.
De boer die in 1974 de ontdekking van het Terra Cotta leger
op zijn land deed leeft nog steeds en geeft op sommige dagen signeersessies op
het terrein van het tentoongestelde leger. We hebben geluk; vandaag zit hij te
signeren! Dus kopen we een boek en zet hij zijn naam voorin (wel jammer dat we
het niet kunnen lezen). En een foto van hem maken mag ook niet; meneer is op
zijn privacy gesteld. Overigens, in het hele boek wordt de beste man met geen
naam genoemd…
Eerst krijgen we een introductiefilm te zien van 10 minuten.
We kijken staande in een ruimte waarin de film rondom ons op een scherm
geprojecteerd wordt. De kwaliteit is niet best en hele stukken doek doen het
niet…eh…
Daarna gaan we dan toch echt naar binnen. Eerst naar pit
(kuil) 1, dat is de bekendste.
Hier staan onnoemelijk veel Terra Cotta Warriors opgesteld;
ze staan op de plek waar ze ontdekt zijn en het museum is er later overheen
gebouwd.
In pit 1 staan meer dan 1000 Terra Cotta Warriors en het is
moeilijk te geloven dat al die moeite is gedaan ter meerdere glorie van slechts
een persoon.
Even heel in het kort: die persoon is de eerste keizer van
China uit de Qin dynastie, QinShiHuangDi (doe vooral geen moeite om dat te proberen
uit te spreken).
Deze man die zichzelf uitriep tot eerste keizer van China
leefde van 259 tot 210 voor Christus en
was de stichter van de Qin dynastie.
Toen hij aan de macht kwam op zijn 22e jaar,
begon hij onmiddellijk met de bouw van zijn mausoleum dat meer dan 40 jaar
heeft geduurd. (Toen hij op zijn 50e onverwacht stierf, was het graf
nog niet gereed). Zijn zoon kwam aan de
macht als tweede keizer van de Qin dynastie en hij verordonneerde o.a. dat alle
vrouwen van zijn vader die geen kinderen hadden, de overleden keizer zouden
volgen in zijn graf. Tevens zijn vele hoogwaardigheidsbekleders vermoord en in
het graf begraven en tenslotte vele duizenden arbeiders die aan het Mausoleum
hadden gewerkt levend met de keizer begraven.
Een bizarre geschiedenis, die moeilijk te bevatten is als je
in het museum staat en naar al die Terra Cotta beelden kijkt. Tot nu toe zijn
er zo’n 8000 opgegraven; ze dienden waarschijnlijk om de keizer te vergezellen
in zijn onsterflijkheid.
Afijn, we schieten hier natuurlijk heel wat foto’s en Sherry
voorziet ons van veel informatie. Pit 1 is goed verlicht waardoor foto’s maken mogelijk
is, helaas is dat bij Pit 2 en 3 niet het geval. Bij Pit 3 is zelfs relatief
weinig te zien omdat hier nog veel Terra Cotta Warriors niet opgegraven zijn.
Het is namelijk zo dat de beelden prachtig beschilderd waren toen ze boven de
grond kwamen maar ondanks allerlei conserverings technieken binnen een jaar hun
kleur kwijt waren. Sherry vertelt dat China dus de overige nog niet opgegraven
warriors onder de grond wil laten tot er een techniek ontwikkeld is waarbij de
kleur van de beelden behouden kan worden. Goh, men is zo ver in techniek heden
ten dage, ik kan me bijna niet voorstellen dat die kleur behouden niet mogelijk
is, opper ik aan Sherry. Nou, die techniek bestaat inderdaad ook wel, o.a. de
VS heeft de beschikking over deze techniek, maarja, China wil het graag zelf
ontwikkelen en het niet aan de VS vragen… dus….
Tja.
Dit wordt een drukke dag; na de lunch springen we de auto
weer in en rijden we terug naar Xi’an, hier gaan we een “Medicine Market” bezoeken.
Dit blijkt een aantal straatjes te zijn met daarover een dak
gebouwd, waar allerlei griezelige dingen te koop zijn. Wat te denken van
gedroogde slangen, schorpioenen, kikkers en hagedissen? En doet u mij er dan
ook nog maar een pondje gedroogde duizendpoten bij.
Eh.. J
Daarna weer in de auto en naar de mooi gerestaureerde
stadsmuur van Xi’an alwaar we een fietstochtje gaan ondernemen (op de stadsmuur
welteverstaan) Het is nog steeds
helemaal bewolkt en zo’n 33 graden en ik voel me ontzettend vies maar ach, een
mens fietst niet ieder dag op de stadsmuur van Xi’an dus lachen voor de camera!
Op het filmpje is het niet zo goed te verstaan maar ik zeg
dus : “Leuk fietsen op zo’n Chinese fiets, ik kan met mijn knieën trappen!”
Als we de fietsen in moeten leveren alweer VIER mensen in
dienst die dat in goede banen moeten leiden:
- tafeltje 1 met twee jongens eraan: jongen 1 neemt de fiets
aan, zet hem weg. Jongen 2 geeft je
daarvoor in de plaats een ticket, daarna word je naar de overkant van de straat
verwezen.
- tafeltje 2 met twee meisjes eraan: meisje 1 neemt je
ticket van je aan. Meisje 2 geeft je je borgsom van 100 yuan terug (12 Euro)
Dus…
Nu willen we wel heel graag terug naar het hotel want we
zijn kapot en vanavond staat er ook nog een theater bezoek op het programma. We
willen douchen en even op bed liggen.
En dat doen we dus ook, we krijgen hiervoor een uurtje de
tijd terwijl Sherry op ons wacht in de lobby van het hotel (voelt toch een
beetje vreemd)
Daarna gaan we de auto weer in en worden we naar het theater
gereden. Sherry brengt ons naar onze tafel en “checkt ons in” wat erg lang
duurt (geen idee waar ze het allemaal over hebben). Daarna gaat ze naar huis;
de chauffeur zal ons na de show oppikken en bij het hotel afzetten. Prima!
Eerst volgt een diner van allerlei verschillende dumplings;
echt heerlijk!
Daarna begint de show met kleding en muziek uit de Tang
Dynastie. Het moet gezegd: het ziet er werkelijk fantastisch uit. De muziek,
tja, daar moet je van houden (ik hoef er geen CD van te hebben) maar bijzonder is het
natuurlijk wel. Vooral al die instrumenten die je nog nooit gezien hebt…
De aankleding is echt overweldigend mooi en ik neem veel
foto’s die tot mijn stomme verbazing nog redelijk gelukt blijven te zijn ook
achteraf.
Douchen, slapen en zzzzzzzzzzz………
Foto's maken bij de fabriek van het museum |
Fabricage van Terra Cotta Warriors op grote schaal |
En op ware grootte (je kunt je eigen hoofd laten beeldhouwen) |
De "meester-schilder" die ingelegd jade beschildert |
Peperdure lak-meubels, ingelegd met jade |
Twaalf uur per dag achter een weefgetouw op een houten plankje zittend |
Ons beeld! |
Het daadwerkelijke museum; pit 1 |
Duizenden Terra Cotta Warriors |
Zover je kunt kijken... |
Dit is het "hospital", warriors die nog in elkaar gepuzzeld moeten worden |
Pit 2: aanzienlijk minder licht |
Platgespalkte hagedissen |
Slangen |
Kleine schorpioenen |
Straatje met overal "medicijnen" |
Emmer gedroogde kikkers |
Duizendpoten (of zoiets) |
Afgekeurde parels (niet mooi van vorm) |
Duizendpoten bundelen |
Sherry en Belinda |
Overal aan ruiken |
Slangevel |
Grote zak slangevel waar kinderspeelgoed gewoon bovenop ligt |
Belinda op de fiets op de stadsmuur van Xi'an |
En Remco uiteraard ook |
Zicht vanaf de stadsmuur |
Nieuwe huizen in oude stijl naast de stadsmuur |
Veel mensen voor een 1-persoons job |
Naar het Theater |
Gestoomde dumplings in rieten mandjes opgediend |
Prachtige kostuums tijdens de Theater-Show |
Met zang en dans uit de Tang dynastie |
Nog even gauw de foto's op de netbook zetten |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten